İnternetim yok teyzemlere gelip bolumu atiyorum kiymetimi bilin..
Bolumun sonu cok hosuma gitti🥺 500 yorum falan istiyorum bu arada
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
××××××××××××××××××
-Seokjin-
Önümdeki çalışmam gereken sunumlara odaklanmaya çalışıyordum, olmuyordu. Dün olanları düşünmeden duramıyordum ve ders bile çalışamıyordum bu yüzden.
Cidden.. Önemli ve yoğun bir haftadan geçiyordum ama derslerime odaklanamıyordum bile. Sınav döneminde hem hasta olmak, hem de aklımı kurcalayacak olaylar yaşamak iyi değildi, hiç iyi değildi.
"Off!" Elimdeki kağıtları masama bırakıp yorgunca geriye yaslandım. Beynim allak bullaktı, çalışsam da anlamıyordum zaten hiçbir bok. Dün Namjoon'a söylediklerimi düşünüp duruyordum.
Fazla üzerine gitmiş gibi hissediyordum. Tamam Jae'ye söyledikleri oldukça kabaydı, ona olan davranışları sinir bozucuydu ve hak etmişti. Ama yine de.. Bu kadar acımasızca konuşmama gerek yoktu diye düşünüyordum.
Son söylediğim sözlerden sonra gözlerinin dolmasını, dudaklarının titremesini ama hiçbir şey söylemeden gitmesini unutamıyordum.
Üzülmekte haklıydı, üzerine fazla gitmiştim.
Ama o da Jae'nin üzerine çok fazla gitmişti. Resmen ona, onu kullandığımı söylemişti. Yüzüne karşı, bağırarak ve acımasızca söylemişti bunları.
Jae ona hiçbir şey yapmadığı hâlde, başkası olsa ilk günden Joon'dan nefret edeceği hâlde Jae onu sevmişti. Ama Joon saçma bir şekilde ondan nefret ediyor, her fırsatta laf sokuyor bunlar da yetmezmiş gibi kovmaya çalışıyordu onu.
Tamam, kıskanıyordu beni anlıyorum ama kıskançlığın da bir limiti vardı.
Onu üzmeye hakkı yoktu. Yüzüne karşı sevilmiyorsun, kullanılıyorsun demeye hakkı yoktu.
Jae de çok üzülmüştü.. Sonrasında aradığımda çok durgundu sesi, sadece kırıldığını söylemiş, başka da bir şey söylemeyip konuyu değiştirmişti benim üzülmemem için.
Cidden.. Joon'un böyle iyi niyetli birini üzmeye hakkı yoktu.
Ne kadar sinirli olsam da hâlâ kıyamıyordum ona, söylediklerim yüzünden gözlerinin dolması kötü hissettirmişti.
Hâlâ onu düşünürken zil sesi duyduğumda düşüncelerimi susturmak istercesine kafamı iki yana salladım ve ayağa kalkıp kapıyı açtım.
"Nerede o eşeksıpası?" Namjoon'un annesi sinirle konuştuğunda anlam veremeyerek kaşlarımı çattım.
"Kim nerede?"
"Namjoon burada değil mi? Gece yarısı olmuş niye eve gelmiyor bu çocuk?"
"Hayır, Namjoon burada değil. Evde değil miydi?" Dediğim anda yüzünü endişe bürümüştü.
