Life: Ananke's Daughter✓

LIFE: A day with him

Zoe's POV

They are here. Yes they are.

Everyone is anxious and excited.

Of what will be the next episode of the school, now that the descendants of the Olympians are complete.

They were transferred in the Penthouse immediately, and unexpectedly, Maximo requested me and Agnes to be transferred in Penthouse, so we are on the same unit now.

"People! What's with the gloomy atmosphere?"

Biglang bumukas ang pinto ng unit namin at pumasok si Cedric na may malaking ngiti. Pansin ko ang malaking maleta sa likuran nya at mabilis pa sa alas kwatro na nakalapit si Agnes sa kanya.

"Lilipat ka rito?" tanong ni Agnes.

"Ahuh. Now that everyone knows who I am." sagot ni Cedric. Napangisi naman ako.

"Nahh I don't think so, di mo lang talaga matiis na mapalayo kay Agnes." pilyo kong pangiinis sa kanya. Di naman maipinta ang mukha nilang dalawa ng humarap sakin.

"Shut up, Zoe. Mabuti pa't puntahan mo nalang ang soon-to-be husband mo." salita naman ni Agnes. Ako naman ang napangiwi sa sinabi nya na ikinatawa naman nila.

Sakto naman na may kumatok sa pinto at bumukas ito. Napaiwas ako ng tingin ng makita si Vasilis roon.

Nakita kong nakaayos na damit sila Maximo at lumapit sila kay Vasilis saka sila lumabas na lahat. Except samin tatlo.

"What was that? May problema ba kayo?" sunod sunod na tanong ni Agnes at muling tumabi sakin. Naiiling ako at bumuntong hininga.

"Teka, parang kagabi lang nag--" agad kong tinakpan ang bibig ni Agnes bago pa marinig ni Cedric. Nagtataka lang na nakatingin samin si Cedric.

"Shut up, Agnes. Wala kaming problema." sagot ko saka sya binitawan.

I made myself busy on games the whole day and Vasilis never came to talk to me after that night. Tingin ko ay binibigyan nya ako ng panahon na mapag-isa kahit di nya alam kung ano ang rason ng hindi ko pagpansin sa kanya.

Wala rin namang nangyayaring kakaiba o panganib, not that I was hoping there is. Gusto ko syang tumigil na, pero pa'no?

Magaling na si Art at hindi ako nangangamba na may mangyari sa kanya, dahil nanatiling tikom ang bibig nya at mukhang yun rin ang gusto ni Vasilis kaya wala pang nangyayari sa kanya sa ngayon.

Of course bilang bagong lipat sa Penthouse, lipat team rin kami kaya puro adjustment ang ginagawa namin ni Agnes sa team. At the end, we ended our games smoothly.

Naglalakad kami ngayon ni Agnes, nagliliwaliw sa mga booths na nadadaanan namin, bumibili sa lahat ng booths ng kung ano-ano.

Naagaw lang ang atensyon ko ng isang taong nakacloak, sa sobrang pamilyar nya ay naalala ko ang lalaking kinausap ni Art sa kagubatan, nakaharap sya sa gawi ko pero gaya noon ay di ko makita ang mukha nya.

"Agnes, may pupuntahan lang ako." paalam ko kay Agnes na naglalaro sa isang booth.

Di ko na nahintay ang sagot ni Agnes at mabilis ang hakbang ko'ng tinungo ang lalakeng nakacloak sa tagong lugar sa pinakadulo ng booths. Hindi naman sya lumalayo kaya malakas ang kutob ko na ako ang hinihintay niya.

"Ba't ka nandito? Di ka dapat nandito." tanong ko agad ng malapitan ko na sya.

"He is starting again. Spreading doom in every dimensions, i think something had triggered him to finish his goal fast." salita niya at nahihimigan ko ang pagkatiyak nya sa sinasabi.

"I know." sagot ko at umiwas ng tingin. Bumuntong hininga ako, i can see it. "No one can stop him." dagdag ko.

"You can. I know you can. Art told me." salita nya. "You have to choose carefully, daughter of Ananke. Or this will be the end of humanity and Semideuses." sagot nya at naglaho nalang bigla. Napabuntong hininga ako.

Tumalikod na ako pero saktong pag-angat ng tingin ko ay bumungad sakin ang mukha ni Vasilis. "What are you doing here?" tanong nya.

"Resting. Let's go to the booths." sagot ko saka hinila sya.

"Vasilis! Zoe! Nagkabati na ba kayo?" bungad samin ni Agnes ng makalapit kami. May humila naman sa kanya.

"Wag ka na epal, Agnes." salita ni Cedric at inangat nya ang tingin samin. "Enjoy kayo!" sabi nya sabay alis bitbit si Agnes. Napailing nalang ako saka dinala si Vasilis sa mga booths.

"I don't know how to play this." Angal ni Vasilis ng abutan ko sya ng dart. Pinaningkitan ko sya.

"I know you do. Kaya paramihan tayo." sagot ko at ngumisi. Nagsimula na kaming maglaro ng matapos ay sunod sunod na ang nilaro namin.

Napangiti ako ng makita ang ngiti sa labi ni Vasilis. Ito ang nagustuhan ko sa kanya, kaya nya'ng maging totoo sakin. Hindi ko na namalayan ang oras dahil nakatuon kay Vasilis ang utak at puso ko buong oras.

"Thanks for today." salita ko. He tilted his head and smiled again. "What? Kanina ka pa pangiti ngiti ah?" tanong ko. Parang lalabas na sa ribs ang puso ko dahil sa bilis nito.

"I want to sleep with you." sagot nya. Napatawa naman ako at hinawakan sya sa mukha.

"Hindi pwede. Baka makita ka nila Cedric." sagot ko at nginisihan sya. His eyes turned cold and look away.

"Fine. Just don't get caught." salita ko kaya napatingin sakin si Vasilis at sumilay ang ngisi sa labi nya.

"I'll be on your room in 30 minutes." sagot nya at iniwan na ako. Nailing nalang ako saka pumasok na sa unit.

Nadatnan ko naman si Agnes at Cedric sa kusina na kumakain na ng dinner.

"How's your date?" tanong ni Agnes at nginisihan ako. Lumapit naman ako at kumuha ng makakain ko saka naupo sa tabi nya.

"Well, you know." naiilang kong sagot. Ni hindi man lang makatingin sa kanila ni Cedric. Narinig ko ang hagikik nila dalawa.

"Mukha kang masaya, Zoe. Sana hindi yan magbago." salita ni Agnes. Ngumiti lang ako at kumain na kami.

"Iba talaga pag in love." komento ni Cedric. Napailing nalang ako sa kanila saka hindi na sila pinansin.

Pagkatapos kong kumain ay bumalik na ako sa kwarto. Nagulat naman ako ng may yumakap sakin mula sa likod. Ni-lock ko na nag pinto at hinarap si Vasilis na nakayapos sakin.

"I missed you." salita nya. Natawa naman ako.

"Agad agad? Kumain lang ako ah." sagot ko. He chuckled and took a smack on my lips. I pouted.

"Just a smack?" tanong ko. He chuckled again and his face came closer to me and kissed me torridly.

Parang sasabog naman ang puso ko dahil sa ng nararamdaman saka ko sya tinugunan. Huminto lang kami ng kapusin na kami ng hininga.

"Let's make love tonight, my love." bulong nya sakin. Napakagat labi naman ako.

Napatitig ako sa mukha nya at pinakinggan ang puso ko na patuloy ang lakas ng tibok. I am not ordinary, but he makes me feels like ordinary.

"I love you." i spoke what my heart want to say. I saw happiness in his eyes when he heard me.

"I love you too, more than anything, Zoe." sagot nya at hinalikan ako.

Naging mainit ang pinagsaluhan naming halik hanggang sa naramdaman ko nalang na inihiga nya ako sa kama at naging mapusok na ang aming mga galaw at nagkaisa ang aming mga katasan sa gabing ito.

I love him too, more than anything. But I can't let him destroy the things I am born to be protecting.

Heaven knows how much I want to be with him and stop worrying about anything. But it's hard, knowing that this someone you love is the one who's making everything hard for you to live.

He doesn't know. And I don't want him to know. Maybe someday, when the day comes, I'll tell him and finally be with him.

Prim_rose7