Life: Ananke's Daughter✓

LIFE: EPILOGUE

Zoe's POV

"Zoe."

Or did anything goes wrong?

"Huh?" naitanong ko at nahinto ang bugso ng dibdib. Nagtataka kong tinignan si Agnes na tila nagtataka rin at parang nahinuha nya ang nangyayari.

"Did you just, turn back the time?" tanong nya at napahawak sa bibig nya saka ako nilapitan habang nanlalaki ang mga mata nya.

"Everything is weird, I feel weird." dagdag nya at tumingin sa mga kamay nya na para ba'ng may kakaiba. Napakurap ako.

"Y-you..can remember me?" tanong ko. Tumango naman sya at hinawakan ako sa kamay.

"Am I not supposed to? Tyaka, bigla nalang nagblack out ang lahat kanina, at nakatayo na ako sa harap mo paggising ko." sagot nya. Napaupo ako sa higaan at napaupo naman sya.

Pilit ko'ng iniintindi ang lahat. Ito na ba ang sinasabi ni Ina?

Wrath of Destiny

Is this destiny's doing? Sya ba ang may pakana kung bakit naalala ako ni Agnes? Sya lang ba?

Nahinto ako sa pagiisip ng may kumatok sa pinto. Napatingin kami ni Agnes doon at sya na ang nagbukas. Pumasok si Maximo sa silid na may nagtatakang mukha kasama ang lahat ng taga Student Council.

"Zoe, what's happening?" tanong ni Samara at agad akong nilapitan pero hindi sa kanya nakatuon ang mata ko kundi sa taong nakatayo sa likod nila.

Can he remember me too? Was it all an act?

"I turned back the time to summon him." sagot ko at hindi man lang tinanggal ang mga mata kay Vasilis. Napalingon sila kay Vasilis.

"Where were you?" tanong ko at napatayo sa biglang nangyari.

As if everything stop, they all disappeared except me and Vasilis.

"Where are them?" tanong ko at sobrang bilis na ng tibok ng dibdib ko dahil sa biglaang pangyayari, nawala sila Agnes at wala narin kami sa kwarto, nasa isang garden na kami---hindi. Dinala nya ako sa garden ko. Magkaharap kaming dalawa sa gitna ng garden.

"I spread them to every realms, now it's up to them whether to save the realm or not. It will be their own battle." sagot nya. Napakuyom ang kamay ko at napayuko.

"You're getting them killed, they are your friends." salita ko. He smiled and sighed.

"They are my friends---our friends, Zoe. So trust them." sagot nya, napakunot ang noo ko.

"Dinala mo ba sila doon para iligtas ang mga realm?" tanong ko. Tumango naman sya at ngumiti sakin.

"Hindi ko kontrolado ang katapusan ng mundo na ako mismo ang gumagawa ng hindi ko nalalaman, Zoe. Kaya naniniwala ako sa kanila." sagot nya. Napangiti ako at tila nawala ang tinik sa lalamunan ko.

"Pero ba't ka umalis?" tanong ko. Umiwas sya ng tingin at napunta sa kawalan.

"Dahil hindi ko kayang makita kang nahihirapan, dahil sakin." sagot nya. Mapait akong ngumiti at naramdaman ang biglang paghatak sakin ng hangin.

Naiba ang paligid ko at nakita ang aking Ina. Napakurap ako sa biglaang pangyayari.

"Mother." salita ko. Lumingon naman sakin ang aking Ina.

"You always call me Mother, now a days, which you haven't done for a while. Do you think I'm too cruel child?" sagot ng aking Ina. Umiwas ako ng tingin at bumuntong hininga.