AŞIKMIŞSIN|BXB

62

Eğlencesine yazıyorum dediğim kitabı bu kadar içerleyen olması beni bir tık üzüyor:(

Ciddi olarak yazdığım Yuánfèn ve Ruh sapmasına da beklerim sizi... Çocuk kitabı değil onlar.

••••

Gülşin'in mesajından sonra kahvaltıyı hızla bitirdik. Odama geçtiğimizde ben kendime kıyafet seçmeye başlamıştım. Üzerime siyah bir crop geçirdim fakat hoş durmamıştı.

Annemin crop kadar kısa ördüğü kazağımı da üstüme geçirdiğimde daha güzel gözüküyordu. En sevdiğim pantolonlarımdan olan, bol beyaz pantolonumu da giydiğimde hazırdım.

Güney'e döndüğümde beni süzdüğünü farkettim. Ona uyarak etrafımda dönmeye başladım. Küçükken yeni bir şeyler aldığımda babama da böyle yapardım. Bana alkış tutar, bir de kocaman öperdi.

"Nasıl olmuşum?" Diye çocuksu bir heyecanla sordum.

"Dışarıdaki herkesin gözünü oymak isteyeceğim kadar güzelsin." Bana yaklaşıp, ellerine belime attığında gülümsedim. "Sen iyice kıskanç olmaya başladın." Dediğimde burnuma küçük bir öpücük kondurdu.

"Bu kadar güzel sevgilim varken, kıskanç olmak benim suçum değil."

"Sevgilin sadece sana güzel." Dediğimde yüzünde oluşan gülümsemeyi öptüm. Çok şapşaldı.

"Hadi çıkalım artık, Gülşin delirecek sinirden. Ona 1 saat dedik ama biz yetişemeyeceğiz."

Elinden tutup, çekiştirmeyr başladığımda bana ayak uydurdu. Odadan çıktığımızda merdivenlerden inmeye başladık. Çıkış kapısına geldiğimizde ayakkabılarımızı da giyip, evden dışarı çıkabilmiştik en sonunda.

"Ne ara almış kızın numarasını?" Diye sordu Güney.

"Hiç bilmiyorum ki. Nasıl haber verdin kıza dedim, konuşuyoruz zaten dedi. Okuldayken aldı sanırım." Gülşin o kadar hızlı ve direkt konuya giren biriydi ki, bir gün başına iş açacak diye çok korkuyordum.

"Senden hızlı çıktı kız. İki güne kapar Sude'yi. Bizden önce de sevişir. Ulan hayaaaat."

"Ağla bir de." Dedim gülerek. O şikayet ettiğini sanıyordu fakat gözüme tatlı gözükmekten başka bir şey yapmıyordu.

Birbirimizle uğraşarak, şakalaşarak çoktan sözleştiğimiz yere geldik. Onunlayken vakit çok hızlı akıyordu. Bunu sevmiyordum.

Biz çoktan gelmiştik fakat Gülşin ile Sude ortalıkta yoklardı hâlâ. Köşede duran banka oturup beklemeye başladık onları. Hava biraz soğuktu bugün. Ceketime sarıldım iyice.

"Bebeğim üşüyorsan ceketimi vereyim mi?"

"Yok aşkım, çok üşümüyorum." Dedim ama Güney fırsatını kaçırır mı? Asla. Yanıma yaklaşıp, kolunu omzuma atarak beni kendine çekti. Etrafta pek kimse olmadığı için bu kadar rahattı.