Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Bye!"
Magkasabay na nagpaalam sina Esmeralda at Haze sa akin maaga pa lang. Nagmamadali pa nga ang dalawa dahil nagagahol na sila sa oras. Napasarap parehas ang tulog nila at ngayon ay nagmamadali na sa pag-alis.
"Ingat!"
"Open the gate for us, mahal."
Wala naman na akong nagawa sa kanilang dalawa. They both waved goodbyes as soon as they got out of the gate. Hinatid ko na lang sila ng tingin ko habang papalayo sila. Napailing pa dahil natatawa ako sa hitsura nilang akala mo ay hinahabol ng kung ano. I am smiling while locking the gate. Nagtungo na ulit ako sa bahay para magluto ng almusal ko. Hindi na rin naman kasi ako makakatulog dahil nagising ako dahil sa ingay niya. It's a good thing I do not have any flight starting today until Saturday. May apat na araw pa ako para magpahinga. My next flight will be an international one too. It will be a good layover of two days in Canada.
I quickly cooked my breakfast, ate it, did the dishes and now I am sat on the sofa with my journal for my gratitude. I feel like it will be a good day to write. I sighed to calm myself. Deep breath thrice before I started writing. Nginiti-ngiti pa nga ako. There are a lot of good things to be grateful about. My safe travel, my family's safety and health, my career, and my bestfriend. All of them are what I should be grateful about. I wrote a lot in my journal for a good twenty minutes before I started dressing up casual. Naisipan kong magjogging kaya naman pupunta ako ngayon sa linear park ilang blocks lang ang layo mula sa bahay. I also must take my car because it will be a long walk if I will do it. After ten minutes, I am already to go. It's also just a ten-minute drive so I am on the linear park at seven thirty. Sakto lang na hindi kataasan ang araw kaya ayos na ayos pa para magjogging.
"Hello po, Sir!"
Ilang metro pa lang ang layo ko mula nang iparada ko ang kotse ko at mag-umpisa sana sa pagjojogging ay may babaeng nakaputi ng T-shirt ang humarang sa akin. Ngingiti-ngiti siya sa akin habang may dala-dalang tray ng sa tantiya ko ay Takoyaki. May maliit na catalog doon na free taste. I looked at her smiling face and I find it funny in a good way. Napakataas ng energy niya at nakakahawa iyon.
"Oh, hi po."
"Yes, Sir! Napakapogi naman oo." she said. "Ano pong pangalan n'yo, Sir?"
"Ah, why? Bakit po?"
"Wala lang po. Kasi may free taste po kami ng Takoyaki namin ngayong araw. First twenty po ng mga taong magjojogging dito e bibigyan namin ng isang order kasi magbubukas po kami ng stall dito." pagpapaliwanag niya sa akin. "Pang-nine po kayong mabibigyan."
"Oh. Lucas po."
"Wow pogi rin ang pangalan Sir ah!" sambit niya at hindi pa rin nawawala ang saya sa tono ng boses niya. She really has this lively mood that I cannot help but to continue talking ot her. Sumasayaw-sayaw pa nga ito nang kaunti. Medyo magaslaw din siya. "Sir, ako nga pala si Jhie-Ann Armada Sanico-Nogales. Yes po sir, yes, happily married with kids pero staying happy and maganda. Anyway, po sir, you can call me Jang in short. Jang from the lovely adventure capital of the Philippines!"
