HEAR

25: Seni Seviyorum(Final)

(Görüşürüz Yorobuuun! 22 Aralıkta Eric ile geri döneceğimmm <3 o zamana kadar kendinize iyi bakın, sağlıcakla kalııınnn <33333)

Akşam kapım açıldı ve Daehwi'yi görünce kocaman gülümsedim. Hyeop yanımdaydı ve onu göndererek başbaşa kalmak istedim. Yanıma gelip oturdu.

-Ee? Daha daha nasılsın, dedi ve gülüştük. Ne diyeceğimizi bilmiyorduk çünkü konuşacak pek bir şeyimiz yoktu.

-Artık kağıtla mesaj yazmak yok.

-Evet. Kurtulduk ve deee...bana verdiğin sözü tuttun.

-Sanırım öyle oldu. Nasıl hissediyorsun?

-Rüya gibi, dediğimde ellerini iki yanıma, yatağa sabitledi ve yüzüme yakınlaşıp gülümsedi.

-Peki sen bana bir söz verir misin?

-Ne gibi?

-Beni sakın unutma.

-Buradan çıktıktan sonra görüşmeyeceğiz mi demek oluyor bu?

-Ne o? Görüşmek mi istiyorsun?

-Sen istemiyor musun?

-İstiyorum ama hayatımız buna izin verir mi?

-Neden izin vermesin?

-Bilmem. Bir uğursuzluk gelmesin başımıza.

-Problemli misin Daehwi? Neden kötü bir şey olsun?

-Ya sonrasında beni istemezsen? Bazen günlerce hastaneden çıkmadığım oluyor. Hep çalışıyorum. Profesör olursam yerimde durmam hayal olur. Çok tehlikeli hastalıklarla da çalışıyorum. Bulaşıcı olanlar bizi birbirimizden ayırırsa naparız?

-Ben artık çalışmıyorum. Profesör olursan sen nereye ben oraya? Ve bulaşıcı hastalıklar için de önlemini alırsan bir sıkıntı kalmaz diye düşünüyorum.

-Yaa! Öyle mi dersiniz hanımefendi?

-Sen cidden beni istemiyor gibisin ha, dedim ve sesimi biraz kıstım.

-Tam aksine seni kaybetmekten çok korkuyorum, dedi ve alnını alnıma dayadı.

-Kafanda böyle kötü şeyler kurmazsan kaybetmezsin. Ben seninle birlikte olmayı seviyorum.

-Ben de seni seviyorum, dediği zaman yüzünü incelemeyi bırakıp gözlerine baktım. Şaka mı yapıyordu ciddi miydi? Sonunda itiraf edebilmesine oldukça sevinmiştim. Kalbim küt küt atıyordu.

-Beni isteyen kıza bak. Sevdiğimi söylüyorum cevap bile vermiyor.

-Çünkü şaşkınım, dediğimde benden uzaklaşıp güldü.

-Nedenmiş o?

-İtiraf etmene şaşırdım birden. Konunun buraya gelmesini beklemiyordum.

-Şaşkınlığın geçmedi mi?

-Geçti.

-O zaman, dediği zaman onu tekrar kendime çekip sıkı sıkı sarıldım.

-Ben de seni seviyorum, dedim. Burnunu omzuma sabitlemişti ve uzun bir süre öyle kaldı. Sonra benden ayrıldı ve yüzümü inceledi.

-Sana burada çok alıştım. Seni göndermek zor olacak.

-Benim için de. Ama sözünü tutabildin en azından. Büyük bir başarıya imza attın. Buna sevinmelisin. Hiç umut yoktu, neredeyse pes ediyorduk değil mi?

-Evet. Ama bunları artık düşünmek istemiyorum benim için çok zordu.

-Neden?

-Sözümü tutamama endişesi içinde yanıp tutuşuyordum. Sana bir şey olsaydı dayanamazdım biliyor musun? Sana gözüm gibi bakmak istedim çünkü diğerleri gibi değildin. Beni sana çeken bir şeyler vardı biliyor musun?