DEHRİN

11.Bölüm: KÜÇÜK SAVAŞÇI

İYİ OKUMALARR...

BÖLÜM ŞARKILARI

Dedublüman- Bir İhtimal Halim

Sezen Aksu- Yalnızca Sitem

d4vd- Romantic Homicide

⛓

"Savaşçı bir ruhun kaderi; büyük bir haritaya benzerdi. İçinde ne nice ülkeler taşımış ne büyük kaderler taşımıştı. Yorgunluk, halsizlik bunlara yenilip düşmemiş, kendi kaderini elleriyle korumuştu."

Kaderin oyunları her zaman birer oyuna dönüşürdü. Sarsılmaz sonlar ise kıyamet ile eş değerdi. Sol tarafımda körüklenen ağrı, olacak depremin habercisiydi.

Düşündüğüm, geçirdiğim yirmi dokuz yıllık hayatım da her şeyi yaşamış, görmüştüm.

Sızı eşliğinde olan küçük yaralar bile acı eşiğimi daha da güçlendirmişti.

Bir küçük çocuğun ağzından çıkan kelimeler, sizi hiç boğacakmış gibi hissetmiş miydiniz?

Ben hissettim.

"Annemi öldürdüler benim."

Gözlerim doldu. Bir deniz içimde birikmişti sanki. Öyle yükselmişti ki dalgaları gözlerimden taşacakmış gibi hissetmiştim.

"Annemi öldürdüler benim." Kafamda dönen bu cümle küçük çocuğun gözlerinin içine bile bakamama sebep oluyordu.

Eğer gözlerinin içine bakarsam tüm dünya sanki ayaklarımın altında olacaktı.

Tam çocuğun önünde dizlerimin üstüne çöktüm. Onunla aynı boyda olabilmek için. "Sana ne yaşattılar küçüğüm." Kısık sesle söylediğim cümle, boğazımda düğümlenmişti. Kuruluk hissi canımı yakmıştı. Ya onun canı ne kadar yakılmıştı?

Çocuklara dayanamazdım.

Balım gelirdi aklıma.

Onun o masum yüzü gelirdi.

Tanrı, benden Balımı almıştı. Fakat hafızama kazımıştı.

Anılarıma gömmüştü.

Gökyüzünde ki tek yıldız oydu, benim için.

''Abla, seni çok seviyorum. Sakın bırakma beni.''

Sen bıraktın ya beni birtanem. Göğüsüm cayır cayır kavruluyordu.

"Abla iyi misin?" Diye sordu tiz bir sesle ufaklık.

"İyiyim canım." Dedim.

Ağzımdan çıkan kelimeler kifayetler ile ödemeye borç edilmiş bedeller gibiydi.

Ne kadar ufak ve minikti.

"Peki burada ne yapıyorsun? Yanında birileri var mı?" Diye sordum zar zor.

Kafasını hayır anlamında salladı. "Bugün benim annemin davası var. Onu duydum ben, kaçtım buraya geldim." Dedi.

Gözlerim dolu dolu ufaklığa bakıyordum.

"Pekâlâ, fakat böyle kimseye haber vermeden kaçıp gelemezsin. Merak ederler seni," Ufaklığa biraz daha yanaştım. "İstersen gel benim odamda bekle. Bende senin burada olduğuna dair kim varsa ona haber edeyim." Dedim.