Altın Deniz Kızları (PPGXRRB)

19- Yürüme Provası

Tanrım bu çok korkunçtu. Tamamen alışık olmadığımız bir dünyaya bir anda hemen atlamıştık ve şimdi her şey bambaşkaydı.

Tabiki keşfedilecek ve eğlenilebilecek çok fazla şey vardı ama öte yandan bunların hepsini yapabilmek için ayrıca bir cesarete sahip olmalıydınız.

Buttercup'ın karnını açmasıyla hepimiz oraya bakarken oldukça şaşırmıştık. Çünkü karnının üstünde kocaman bir morluk vardı ve açıkçası oldukça kötü görünüyordu.

Hepimiz oraya öylece bakarken Blossom'un konuşmasıyla herkes oraya dönmüştü.

Blossom: Şaşırmayı kesin bunlar olabilecek şeyler

Bubbles: Hepimizde bu tür yaralar mı var?

Blossom: Muhtemelen ve bence Buttercup bu konuda çok şanslı

Buttercup: Ne demek istiyorsun sen! Karnım çok acıyor

Blossom: Bu yaralar bir süre sonra geçicek bence sen astım, bronşit gibi bir hastalığın olmadığına şükretmelisin

diyerek ona kızdığında erkekler tamamen sessizlerdi. Bir süre herkes bekledikten sonra Butch anında Buttercup'ı kucaklayınca hepimiz çuvallamıştık.

Buttercup: Hey! Ne yapıyorsun sen?

Butch: Karnını saralım yoksa daha kötü olur

diyerek ikili birlikte odadan çıkmıştı. Buttercup'ı öyle görmek bile beni endişelendirmişti vücudumu kontrol ederken görebildiğim herhangi bir morluk veya yara izine rastlamasam bile gerilmiştim.

Blossom her şeyi boşverip tekrar ayağa kalktığında hepimiz ona bakmaya başladık.

Blossom: Nasıl adım atacağım?

Brick: Ayağını kaldır ve biraz öne atarak bas sonra aynısını diğer ayağına da yap ve böyle tekrarla

Blossom Brick'in dediklerini yapmaya çalışsa bile ilk ayağını öne atarken bile fazla adım atmasıyla az daha parende açıyordu. Neyseki Brick onu tutmuştu.

Onun bu konuda aramızda ki en tereddütlü olan kişi olmasına rağmen bunları öğrenmeye bu kadar hevesli olması beni şaşırtıyordu.

Bende onun gibi ayağa kalktım ve Boomer bu konuda bana yardım etti. Onun kollarını sıkı sıkıya tutarken düşmemeye özen gösteriyordum.

Bende heveslenip onun gibi adım atmaya çalıştığımda bu göründüğünden çok daha zordu. Ayağımı kaldırdığımda onu nasıl ileriye bile atacağımı bilmiyordum.

İkimiz bir süre böyle cebbelleşirken Butterfly bu konuda hiçbir şey yapmıyordu. Sadece yatakta uzanmış öylece bizi izliyordu. Sanırım ayaklarını  hareket ettirirse yine o acıyı hissedicek diye korkuyordu.

Ama ben küçük bir ağrı dışında artık pek bir şey hissetmiyordum. Boomer benim adım atma çabalarıma gülümserken ben kaşlarımı çatmış bir şekilde yürümeyi çözmeye çalışıyordum.

Brick Blossom'ın ayağını tutarak biraz öne attı ve sonra diğer ayağına da aynısını yaptı. Böylece Blossom bir şekilde ayakta durarak ileriye gidebildi.

Bende Boomer'dan aynısını isteyecekken odada büyük bir karın guruldaması duyuldu. Zavallı Butterfly uzun süredir yemek yemediği için acıkmıştı ve Blank'in bunu duyar duymaz gülmeye başlaması ile utanmıştı.

Kızarmış yanaklarıyla karnını tutarken Blank hala gülüyordu ve bu yüzden gözleri dolmuştu. Blank onun yüzüne bakınca gözleri dolu dolu olan kızarmış yanaklı Butterfly'ı görünce yanaklarını tutarak konuştu: