წყვდიადიდან გაღწევა

part15

უეცრად ვიგრძენი წელზე ვიღაცამ რომ შემომხვია ხელები,ჰუდის გარშემო,თითქმის უკნიდან მეხუტებუდა,თავი შევატრიალე და ნაცნობ ,ჩამთრევ თვალებს წავაწყდი ,ანდრეა .
- რა ჯანდაბას აკ.
შემაწყვეტინა ,როდესაც ქუდი ჩამომაფარა თავზე და ნიკაპი დააყრდო ჩემს თავს.
-არაფერი თქვა ,შენ იყინები და მე კი ჟაკეტი თან არ მაქვს.
გამიკვირდა მისი საქციელი მაგრამ ის მოღალატე იყო ,მასთან ყოფნა არ შემეძლო,გონება მეუბნებოდა რომ მოვცილებოდი,მაგრამ მას ვერ ვშორდებოდი ,ტანი არ მემორჩილებოდა ,ისე მსიამოვნება მისი ჩახუტება მისი სითბო.
ხუთი ათი წუთით ასე ვიყავით ჩახუტებულები ,არცერთი ხმას არ ვიღებდით,სასიამოვნო მდუმარებას მოეცვა არემარე .
ეს სიჩუმე ვიღაცის ჩახველებამ დაარღვია .ანდრეა მომცილდა და მისკენ გაიხედა,ჩემი სხეულიდან მაშინვე გაქრა მისი სითბო.
გავიხედე და მაკა იყო.
- ბოდიშით რომ ხელი შეგიშალეთ მაგრამ წასვლის დროა ,მასწავლებელი გვეძახის.
- კარგი .ვუთხარი დაასთან მივედი ,ანდრეა კი თავის მეგობრებს შეერია.
მაკა მაშინვე მომიბრუნდა ,გამეცინა მის სახეზე ,პატარა ბავშვს ტკბილეულს რომ მისცემ და უხარია ისეთი სახე მიეღო ,
- ახლავე მომიყევი რა მოხდა ,მომეჩვენა თუ ანდრეა გეხუტებოდა ,შერიგდით ?
- არა არ შევრიგებულვარ უბრალოდ შეგვცივდა.- ღიმილით ვუთხარი მან კი გაოგნებული სახით შემომხედა ,ვერ გაეგო რა ხდებოდა ჩემთავს .
მუზეუმიდან დავბრუნდით და სახლში წავედით .
წიგნს ვკიყხულობდი და თან ცხელ კაკაოს ვსვამდი როდესაც ტელეფონზე უცხო ნომრისგან მომივიდა შეტყობინება.
- პრინცესავ ,შეგიძლია შემხვდე ? გთხოვ ჩვენ პარკში შემხვდი ,
მაშინვე მივხვდი რომ ანდრეასგან იყო ,ჯერ ვიფიქრე რომ არ წავსულიყავი მაგრსმ შინაგანად ვერ ვისვენებდი და გადავწყვიტე რომ შევხვედრილიყავი.
მოვემზადე და გასვლას ვაპირებდი როდესაც კარებიდან თორნიკე შემოვიდა .
- სადმე მიდიხარ?
- მაკას უნდა შევხვდე
-კაი და ხომ არ გინდა გაგიყვანო?
- არა არ მინდა ჩემით წავალ ,მადლობა .- ნამდვილად არ მსურდა თორნიკეს გაეგო რომ ანდრეასთან ვაპირებდი შეხვედრას
კარგიო დამემშვიდობა და მე პარკისკენ წავედი.
როდესაც მივედი ანდრეა იქ დამხვდა სკამზე იჯდა და მელოდებოდა ,როგორც კი შემნიშნა წამოდგა და ჩემთან მოვიდა და ღიმილით მომიგო.
- მოხვედი
- კი მოვედი და მითხარი რისი თქმა გინდა ,მალე უნდა წავიდე .
- კარგი - ნერვიულობა აშკარად ეტყობოდა კისერზე ხელს ისვამდა
- ელენე ,პირველ რიგში ბოდიში იმ დღეს გიოეგიზე ტყუილად ვიეჭვიანე ,არ ვიციდი რომ შენი ძმა იყო ,შენ რომ დაგინახე მასთან თავი ვერ შევიკავე ,თათას რაც შეეხება გაუგებრობა იყო ,ის მოვიდა იცოდა რომ შენთან ვიყავი და დაგეგმა რომ შენ ეს გენეახა ,თვითონ მაკოცა ,დამიჯერე გთხოვ ის არ მომწონს .
ჩემს გულში მხოლოდ შენთვისაა ადგილი ,იმ დღეს რომ დაგინახე პირველად დაგეჯახე და ძირს იყავი ისეთი საყვარელი იყავი რომ ბრაზობდი მაშინვე დაიპყარი ჩემი გონება ,მიყვარხარ ელენე  და სულ მეყვარები ,გთხოვ მაპატიე შენს გარეშე ვერ ვძლებ ყველაფერი მენატრება ,მენატრება შენი თვალები ,შენი ღიმილი  და შენი .
აღარ დაამთავრა უეცრად გაჩერდა ,მისი აღიარებამ გული მომილბო ,მიხაროდა რომ ყველაფერი სიცრუე აღმოჩნდა,მას ვუყვარდი ,
- და ჩემი ?- განვუმეორე თავისი სიტყვები .
- რა და ეს - თქვა და მაშინვე ვიგრძენი მისი ტუჩები ჩემსაზე ,ხელები წელზე შემომხვია მისკენ უფრო მიმიზიდა და მკოცნიდა ,თითქოს არ უნდოდა შჩემი გაშვება ,ვეღარ ძღებოდა ჩემი კოცნით ,მეც მითრევდა მისი ტუჩები ,მათრობდა .ერთმანეთს მოვცილდით ვცდილობდი სუნთქვა დამელაგებინდა მას შევხედე და გავუღიმე
- მეც მიყვარხარ ანდრეა ,ყველაზე მეტად მიყვარხარ ,შენ ხარ ჩემი სინათლე რომელიც წყვდიადს გინათებს და იქიდან გაღწევააი გეხმარება.
გაეღიმა და ჩამეხუტა ,თავი ჩემს კისერში ჩადო და ხარბად შეისუნთქა ჩენი სურნელი .
- მაბედნიერებ პრინცესა.ჩაიბურტყუნა ჩემ ყელთან და მაკოცა .
სახლში ანდრეამ მიმიყვანა ,დავემშვიდობე და დამითანხმა რომ ხვალ პაემანზე წამიყვანდა .

მეორე დღეც გათენდა ძალიან ბედნიერი ვიყავი. უაზროდ ვიღიმებოდი და სიმღერებს ვღიღინებდი ბიჭებმაც შეამჩნიეს ეს და მეკითხებოდნენ თუ რა მჭირდა მათ კი  ვუთხარი რომ უბრალოდ კარგ ხასიათზე გავიღვიძე ,სკოლაში მაკას შევხვდი და ყველაფერი მოვუყევი , სიხარულისგან მეცხრე ცაზე იყო
- ვიცოდი რომ ასე იქნებოდა ,ჩემი შიფი გამართლდა ,ხომ იცი რომ დაქორწინდებით მეჯვარე მე ვიქნები.
- რას ბოდავ გოგო ,ჯერ შეყვარებულებიც კი არ ვართ.
- ხართ ერთმანეთს სიყვარული აუხსენით აკოცეთ მეტი რა გინდა უკვე წყვილი ხარ.
- კი მაგარამ .ას არაფერი უთქვამ ამაზე.
- კარგი ხო ნუ მოიწყინე ,წამო გაკვეთილზე შევიდეთ.