Aslında bu bölümü dün yazacaktım ama jüri nedeniyle uyku dengem altüst oldu ve sürekli uyukluyorum. Uzun bir aradan sonra merhaba J
Hepimizin düşünmekten yorulduğu konular vardır. Kafamızı uzun süre meşgul eden düşüp düşünüp oflayıp pufladığımız, boş gözlerle ortalıkta dolaştığımız, yorulduğumuz sonra başka şeylerle meşgul olup unutmaya çalıştığımız. Günlük koşuşturmacamızın içinde unuttuğumuz, unutmaya çalıştığımız, unuttuğumuzu sandığımız konular. Unutuyoruz da bazen. Ama hiç ummadığımız bir anda öyle bir şey oluyor ki en başa dönüyoruz. Zihnimiz bulanıklaşıyor kontrolü kaybedip yeniden düşünmeye başlıyoruz, uçurumun başında beklemeye devam ediyoruz. Her şeye en baştan başlıyoruz. Her şeyi birden unutmak mümkün değil mi?
Unutmak değil de artık çok düşündürmeyen hatırlandığında yüzümüzde gülümseme oluşturan anılar olabilirler o düşünceler bence. Ama bunun için bile bir sonu olması gerekli. Soru işaretleriyle biten şeyler, iki tarafında sessiz kalması, verilmeyen cevaplar, söylenilemeyen cümleler, bunlar meşgul eden düşünceler. İşte bunlar anılara dönüşmeyen şeyler unutulmayan unutulamayan kafa kurcalamaya devam eden düşünceler. Tam unut artık dediğin anda kendini hatırlatanlar var, sebebi düşünülmesi gereken yeni soru işaretleri...
Düşünceler insanın canını acıtır, düşünmek de...
Mutlu anılar bile bir süre sonra ağlatır...
Karşınızdakini üzmemek için susmayın, düşüncelerinizi söyleyin ki karşınızdakini üzmeyin. Emin olun bir kere üzülmek, sürekli üzülmekten, susmak zorunda kalmaktan daha iyidir.
İçinizi kararttıysam özür dilerim. Yeni soru işaretleri beni meşgul ediyor sanırım. Güzel konularda görüşmek üzere...
