Hayat böyle işte kimi sever, kimi yaşar, kimi uzaktan bakar...Gerçekten alıştım ben bu duruma hergün gördüğüm insanlara karşıdan bakmakla yetindim uzun süre.Artık pek de takmıyorum Forever alone modunda tek başıma yaşıyorum ben.Bazen canım o kadar sıkılıyor ki kendimi çaresiz, gereksiz hissediyorum bazen.Ama sonra yapacak işler buluyorum kendime, oyalanacak şeyler buluyorum.Kitap okuyorum, kulaklığımı takıp gözlerimi yumuyorum ya da sessizliği dinliyorum.Bazen de sayı sayıyorum sadece sayabildiğim kadar sonra uyumuş oluyorum.Uyumak benim için her şeyden kaçış o kadar çok seviyorum ki uykumu hiçbir şeye değişmem.Bazen de hiç duraklamadan konuşuyorum saçma sapan aklıma ne gelirse söylüyorum sadece sus diyorlar ama ben yine konuşuyorum.Gülüyorum çokça acılara, acımasızlara her şeye karşı bütün zorluklara karşı sadece gülüyorum.Ama bu kötü oluyor bazen de ağlayamıyorum sonra o da geçiyor hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.
Sonra hepsi geçiyor.Dedim ya gülüp geçiyorum her şeye.Bazı şeyleri de unutabilsem mutlu bir insanım ben, mutlu olmak isteyen herzaman gülmek isteyen...Görmezden gelinmeye alışmış bir insanım ayrıca görünmeyen kişiyim ben hayal dünyasında yaşayan.Ama gerçeklerin de farkındayım, gereksiz hayaller peşinde koşmayan, küçük şeylerle mutlu olmayı bilen.Çok şey istemiyorum aslında sadece mutlu olmak istiyorum...
Hayaller ve hayal kırıklıklarıyla dolu hayat.Kurduğun hayaller hep yıkılsa da yenilerini kuruyorsun, yeniden en baştan.Çünkü umudun var içinde hiç bitmeyen, tükenmeyen, sonu gelmeyen.Sonunda biri olacak diyorsun ve yeni bir hayal kuruyorsun, yaşamak ve mutlu olmak için...
