အခန်းထဲမှာ အကုန်လုံးက တိတ်ဆိတ်နေပြီး ရပ်တန့်နေသလိုပဲ ။ စက္ကန့်တွေအများကြီး ကုန်လွန်သွားတယ် ။ ဂျန်းနီ မျက်နှာပေါ်က အသက်ရှူသံနွေးနွေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းသားနွေးနွေး ။ ဂျန်းနီ ပါးပေါ်က အဲ့ဒီ နူးညံ့တဲ့ အထိအတွေ့ ။
ဘုရားရေ !!! ချန်းက သူ့ကို နမ်းနေတာပဲ ။ ချန်းနှုတ်ခမ်းသားတွေက သူ့ပါးပေါ်မှာပဲ ။
"ချ...ချန်း !!!"
ဂျန်းနီ အသံတွေ တုန်လှုပ်နေတယ် ။ ပထမဆုံးအကြိမ် ခံစားဖူးသလိုမျိုး တုန်လှုပ်မှုကို ခံစားနေရတယ် ။
မဖြစ်နိုင်တာ ! ဂျီဆူးနဲ့တုန်းကတောင် ဒီလို မခံစားခဲ့ရတာ !!
"ဂျိန်း....ကိုယ် ပြောမှာကို သေချာနားထောင်ပေးပါ"
ပါးပေါ်က နူးညံ့တဲ့ အထိအတွေ့က တဖြည်းဖြည်း ဝေးကွာသွားတယ် ။
ချန်းက သူ့ခါးတွေကို ပြန်မတ်လိုက်ပြီး တည်ငြိမ်နေတဲ့ လေသံနဲ့ ပြောတယ် ။ ဂျန်းနီကဆေးမိထားတဲ့ လူတစ်ယောက်လိုပဲ ။ သူ ဘယ်လိုမှကို မယုံနိုင်သေးတာ ၊ ချန်းက သူ့ကို နမ်းခဲ့တယ်ဆိုတာကိုလေ ။
"ကိုယ်....ဂျိန်းကို သဘောကျတယ်"
တစ်စက္ကန့် နှစ်စက္ကန့် သုံးစက္ကန့်
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် အကြာကြီး စိုက်ကြည့်မိကြတယ် ။ တုန်လှုပ်နေတဲ့ စိတ်တွေရဲ့ သက်သေအဖြစ် ဂျန်းနီရဲ့ မျက်ဝန်းလေးတွေက ဝိုင်းစက်နေတုန်း ။
ဂျန်းနီ အရှေ့က အမျိုးသမီးရဲ့ မျက်ဝန်းညိုညိုတွေထဲမှာ လုံခြုံမှုတွေ ရှာတွေ့တယ် ။
ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကောင်မလေးတစ်ယောက်လိုမျိုး ဂျန်းနီရဲ့ ရင်ခုန်သံတွေက စည်းချက်မှန်မနေဘူး ။ အရင်ကတည်းက နည်းနည်းချင်းစီ ရိပ်မိနေခဲ့တဲ့ ဒီတုန်လှုပ်မှုတွေ ။
အချိန်ကြာကြာ ရပ်တန့်နေမိရာက ဂျန်းနီ ဦးနှောက်ကို အလုပ်ပေးလိုက်မိတယ် ။
ချန်း ကျွန်မ မျက်ဝန်းတွေထဲက ဒေစီတွေကို ရအောင် ရှာပါ ။
"ဂျိန်း စိတ်ဆိုးသွားတာလား"
ဂျန်းနီ အသိစိတ်ကို ပြန်ကပ်လိုက်တယ် ။
"ဟင့်အင်း စိတ်မဆိုးပါဘူး ၊ မကြားခဲ့ဘူးလို့ပဲ သဘောထားလိုက်ပါမယ်"
YOU ARE READING
I wish you a Merry Christmas
Fanfictionဆောင်းရာသီရဲ့ ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ်ကို ဖတ်ကြည့်ချင်လား ။ ။
