සොෆියා ගෙදර එද්දි හවස් වුණත් ඒ වෙද්දි ගෙදර අය ගොඩක් ප්‍රශ්න විසඳගෙන තිබුණා. ජීමින් ටේහ්‍යොන්ව ආයෙත් එයාගේ ජීවිතේට පිළිගත්තත් එයා සොෆියා එනකන් බලන් හිටියෙ මොන හේතුවක් ඇතුවද කියන්න ටේහ්‍යොන්ට තේරුණේ නෑ.
"සොෆියා..."
සාලෙ හිටපු කිසි කෙනෙක් දිහා නොබලම පඩිපෙළ නැගපු සොෆියා පස්සෙන් ආපු ජීමින් කතා කරා. එයාට ඕනි ජන්කුක් ගැන අහන්න විතරමයි.
"ඕඕ..."
"ඔයා ජන්කුක් හම්බෙන්නද ගියේ?"
ජීමින් දන්නවා සොෆියා කලබලෙන් දිව්වේ ජන්කුක් ගැන බලන්න කියලා.
"නෑ. මං ආදිව හම්බෙන්න ගියේ. අනික මං විතරක් ජන්කුක් ගැන බලන්නෙ මොකද? අපේ පවුලම දන්නෙ තමන් ගැන හිතන්න විතරනේ."
සොෆියා නෝක්කාඩු කියලා එයාගේ කාමරේට යද්දි ජීමිනුත් ඒ පස්සෙන්ම ආවා. එයාට බෑ ජන්කුක් ගැන කිසිම දෙයක් නොදැන සාමාන්‍ය විදිහට හැසිරෙන්න.
"මං එහෙම කරේ නෑ අක්කා."
"මං කිව්වෙ නෑ ඔයා එහෙම කරා කියලා. දැන් යන්න මෙතනින්. ඔයාගේ මැරුණ හස්බන්ඩ්ව බලාගන්න."
සොෆියා මේ විදිහට වෙන කිසිම දවසක හැසිරුණේ නෑ. ජීමින් අවුරුදු දෙකක් ටේහ්‍යොන් වෙනුවෙන් මැරි මැරී ජීවත් වෙද්දිවත් සොෆියා මේ විදිහට හැසිරුණේ නෑ.
"අක්කා.. ඒ මගේ හස්බන්ඩ්. මං මොනාද කරන්න ඕනි දෙයියනේ? ජන්කුක් කවදාවත් මට ආදරෙයි කිව්වෙ නෑ."
"අනිත් අය වගේ ආදරේ කිය කිය නොගියට එයා පෙන්නපු ආදරේ නොපෙනෙන තරමෙ බබෙක්ද ඔයා? ටේහ්‍යොන්ගේවත් ඔයාගෙවත් මගේවත් වැරැද්දක් නෑ ජීමින්. දැන් යන්න මෙතනින්."
සොෆියා කියද්දි ජීමින් දෙලොවක් අතරෙ හිරවුණා එයාටම දැනුණා. ජන්කුක් එයාට ආදරෙයි තමයි. ඒ කියලා ජීමින්ට බෑ ටේහ්‍යොන්ව අත අරින්න.
"මං මොකක්ද අත අරින්න ඕනි සොෆි? අවුරුදු ගාණක් ආදරේ කරලා මැරි කරපු ටේහ්‍යොන්වද? නැත්තන් තාමත් සම්බන්ධයක් පටන් අරගෙනවත් නැති ජන්කුක්වද?"
ජීමින් හරිම අසරණයි මේ වෙලාවේ. එයාගේ දෛවය මේ වෙලාවෙදි අසාධාරණයි.
YOU ARE READING
•𝚂𝚝𝚘𝚕𝚎𝚗 𝙿𝚊𝚒𝚗• | 𝙹𝚒𝚔𝚘𝚘𝚔 ✔️
Fanfiction"Sometimes it lasts in love, but sometimes it hurts instead" Published date :- 2022.12.08
