Aslında tüm her şey arasında aklımda U.A Spor Festivali'ni izlemek planlarım arasında yoktu fakat yeni ve muhteşem okulumun müdürü ile U.A müdürü gayet iyi arkadaş oldukları için en ön sıralardan şu maydanoz kafanın delice hareketleri ile Shoto'yu nasıl kızdırdığını izliyordum işte.
Bana sorarsanız... Gereksiz bir atraksiyondu. Telefonumu gizlice kurcalarken bildirimlerime düşen manşete tıkladım.
Kahramana Katili Stain'nin bu seferki kurbanı Ingenium oldu!
Heh. Babam ona da dersini vermişti. Sırıtarak yorumları okumak için ekranı kaydırsam da etrafa yayılan ısı ile kahküllerim anlımdan savrulunca gözlerimin ortasında Shoto'ya bağıran Endavor'un yaydığı alevlere tekrar lanet ettim. Sadece bir kez bile olsa iyi baba rolü yapamaz mıydı?
"Oi. İnsanlar buraya festivali izlemeye geldi, senin Shoto diye bağırman için değil. Kes sesini!" Bana başını döndüğünde Sensei'imiz beni susturup Endavor'un önünde eğilip benim adıma özür diliyordu. Fakat bütün bunlara zaman kalmadan büyük bir gürültüyle alevlerini birden o maydanoz kafaya doğrultan Shoto, tüm soğuyan havayı patlatıp çocuğun pestilini çıkarmıştı.
Sahadan dışarı çıktığı için Shoto kazanmıştı.
Gülümsemesi yayılan Endavor'u gördüğümde söyledim, "Tch, Toya için de böyle gülümseyebilseydin."
"Kes sesini Nakamura! Tekrardan özür dileriz Endavor." Sensei elindeki çantasını titreyen kollarında doğru düzgün tutamazken Endavor oradan çoktan ayrılmıştı. "Seni... Ugh! Başın fena belada küçük hanım."
Alışkın olmadığım bir şey değil.
* * *
Tur otobüsü ile gelmiştik, herkes sırada bu lanet yerden okula, oradan da eve gidebilmek için sabırsızdı. Ben kulaklığımı takmış müzik dinlerken omzundaki kaba elle arkamı döndüm, "Todoroki?" Üstündekileri değiştirmiş, yüzündeki yara bandı ve sargıyla buraya kadar gelmişti, "Akumu.."
"Ney?" Kısa kesse iyi ederdi, otobüsü kaçırırsam otobüs, metrobüs ve otobüs yapmam gerekirdi eve kadar. "Bugün seni izleyiciler arasında gördüm," dediğinde sırıttım, "Oh, üstüne alınma. Okul zoruyla geldim. İzninle -"
"Nakamura-san!"
Cidden... Bu Todorokiler neden benim peşimi bırakmıyorlar?
Alevlerin örttüğü çirkinliği ile buraya gelen Endavor'la, omzumdan asılı olan çantamın askısını sıktım, "Ne var?"
"Uzun zamandır seni görememiştim." Mavi, iğrenç gözlerini bana diktiğinde kaşlarım havalandı, "Beni bu kadar özleyeceğini bilseydim emin ol polise giderdim Endavor. Öldürdüğün bir çocuk -"
"O bir kazaydı, Nakamura." Lafımı kesip işlediği cinayeti tekrar örtbas etti. "Toya'nın gülümsemesini öldürüp bu çocuğa maâl ettin." Yüzündeki o suratsızlık değişmemişti, "Size o cehenneminizde iyi eğlenceler!" Otobüse binmek için arkamı döndüğümde elimi kaldırıp arkadan da olsa el salladım. Sonuçta Endavor'la her gün yüz yüze sohbet edemiyorsunuz.
Otobüste kendime arkalardan boş bir yer bulduğumda cam kenarına yaslandım. Telefonuma gelen mesajla gülümsedim.
Annem gezi nasıldı tatlım?
Akumu iyiydi Endavor'la karşılaştık :)
Annem umarım haddini aşan şeyler söylememişsindir
Akumu selam verdim sadece ne de olsa onca yılın hatrı var
Annem Shoto-kun o çocuğa kaybetti :')
Akumu cidden bence o sarışın daha bir deli bilemiyorum neden onu hala U.A'de tutuyorlar...
Annem bilemeyiz tatlım akşama çok güzel bir yahni yaptım
Akumu bir saate oradayım görüşürüz :) <3
Annem <3
Görüldü ✓✓
~•~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
