YENIDEN KITABININ 2 KITABIDIR
Asker olmak benim hayalimdi. Özellikle abimden sonra
Oldum
asker oldum.
hatta yüzbaşı oldum.
ama, ama çok şey kaybettim. kardeşim dediğim adamı kaybettim.
Sadece onu değil hepsini kaybettim
aylarca işkence gördüm.
a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm:2 "az kaldı"
Yeni bir bölümle yeniden ve yeniden Asena lal demirkan sunar keyifli okumalar:)
Bizim hayali Türk kahramanlarına ihtiyacınız yok; her devirde, coğrafyanın her yerinde varız zaten -İlber Ortaylı
asena lal demirkan
Kendimi asla affetmeyeceğim şeyler yapmıştım bu 2 yılda
Bazen çok zorluyordu. Öyle çok zorluyordu ki diyordum tamam yeter bırakayım ama sonra al bayrağım gözümün önüne geliyordu sonra abimin daha doğrusu abilerimin kardeşim dediğim adamların yüzleri geliyordu karşıma sonra şanlı İstiklal Marşım
ne güzel yazmış Mehmet Akif Ersoy her dinlediğimde, söylediğimde gözlerimin dolmasını engelleyemezdim bu yaşımda bile.
Düşününce diyordum yaşayamam, üniformamı giymeden nefes dahi alamam. 3 koca yıl geçiyordu ben üniformamı giymeyeli, tenimi soğukluğuyla uyaran ama içimi yakan künyemi takmayalı, abimin hediye ettiği tabancasını belimde hissetmediğim 3 koca yıl. Zordu
Ailemi özledim. sarı civciv kardeşimi, annemi, babamı, demir abimi, vatan komutanı bana ön yargıyla yaklaşsalar bile poyrazı ve aralı, ikizim diye diye alıştırdığım arası, deniz abimi kuzenlerimi çok özledim. Beni umarım anlarlar ve affederlerdi
dağlarda tek başına kansızlarla göz göze gelmek, onların yaptığı saçma sapan planları dinlemek, Türk halkına ettiği hakaretler karşısında ifadesiz kalmak, susmak o kadar zordu ki anlatamazdım.
Bir an önce görevimin bitmesini iple çekiyordum ama alınacak bir intikam vardı ve ben onu almadan bu kahrolası dağdan inemezdim. Yani umarım. birkaç gün önce emre itaatsizlik yapmış, gelemem demiştim ve bunu sonuçlarının ağır olacağının da farkındaydım.
Hâlâ kaldığım mağaranın içinde yer yatağında uzanıyor boş boş tavanı seyrediyordum. Henüz emir gelmemişti yani şu şiyar denen herifin kampına gidememiştim sadece bekliyordum . Üzerimdeki o kamptan ve başkan denilen şerefsizden kurtulduğum için oluşan rahatlık huzur veriyordu yıllar sonra. Ama bu en fazla bir kaç saat sürebilirdi ki.
1 gün önce fırtına timi
herkes başkan denilen adamın etrafında toplanmış çatışmayı sonlandırmışlardı. Ama konumlandığı tepeden inen oğuz yani namıdiğer yamyam sarı saçlı kadını görmüş arkasından koşmaya başlamıştı. kulaklığından da haber vermeyi unutmamıştı
"komutanım kadını gördüm arkasındayım" ama görkay aldığı emir üzerine yamyamı durdurmuştu
"yamyam geri dön kadına gerek yokmuş" Yamyam sinirle durmuş nasıl olsa terörist olduğunu düşünerek kolundan yaralamıştı. Ama kadında fark ettiği şeyler vardı hızlı koşuyordu kesinlikle çok hızlı koşuyordu ve yaklaşık 1 kilometre koşsalar da yorulmamıştı. Normal bir terörist ki bu erkek bile olsa düzenli spor yapmadıklarından dolayı koşamazlardı. Ayrıca yön değiştirerek koşması da cabasıydı
