Ahu Afşin (Gerçek Ailem) ( Düzenleniyor )

🌼9.BÖLÜM

Arkadaşlar bölümü tekrar okumadım yazım hatası veya mantık hatası varsa kusura bakmayın .

  İyi okumalar.

______________________________________

  Hatırlatma:Biz sohbete dalmışken . Telefonum çaldı. Tanımadığım bir numaraydı ben kaşlarım çatık bir şekilde bakarken . Berfin yengeninde telefonu çaldı ikimiz birbirimize bakıp telefonları açtık.

Keşke diyorum. Keşke canım bir şeye çekmeseydi. Keşke Bolatlar gotmeseydi. O telefondan böyle bir haber gelemeseydi.

_____________________________________

    Telefonu açtığımda karşıdan bir kadın sesi geldi ilk.

  " Ahu Afşin DEMİR ile mi görüşüyorum ?" Diye sorduğunda bir şey olduğunu anladım ama kendi kuruntum olduğunu düşünüp yok saydım.

" E-evet buyrun benim."ben konuşurken aynı zamanda yengemse telefonu açmış konuşmaya başlamıştı.

" Ben ***** Hastanesinden arıyorum. Eşiniz geçirdiği kaza sonucu hastaneye kaldırıldı. Buraya gelmeniz gerekiyor." dediğinde dünya sanki başıma yıkılmış ta ben en altta kalmış gibi hissettim . Birden ayağa kalkınca herkes benle birlikte kalkmıştı. Olduğum yerde sendeleyince kolumu biri tuttu kim olduğunu bilmiyorum.

  O sırada seçebildiğim kadarıyla Arat abi geldi yüzümü avuçları arasına aldı . O yüzüme dokununca anladım ağlıyordum.

" Ne oldu güzelim hadi söyle yengemde kötü durumda bari sen konuş hadi güzelim."dediğinde bir kaç saniye durup kendime gelmemi bekledim benim gitmem lazımdı .

" Abi benim hastaneye gitmem lazım bana ihtiyacı var hadi
gidelim. "Dediğimde anlamsızca bana baktı." Abi Bolat'ı hastane-eye kaldırrmışlar . Ga-aliba Akman a-abi de orda hadi g-gidelim. " dediğimde direk kafasını salladı biz hızla çıkarken . Annemler, babamlar ve diğer aile üyeleri ne olduğunu soruyordu.

  Kuzenlerden biri olayı hızlıca anlatınca bir kaç saniye sonra peşimize takılmışlardı.

  Arabaya bininci Arat abi tekrar konuştu.

" Hangi hastane güzelim ?"

" *****Ha-astanesi " arabada ki son konuşma bu olmuştu. Ben deli gibi içimden dua edip ona birşey olmamasını diliyordum.

  Sonunda hastanenin önünde durunca hızlıca araçtan inip danışma bölümüne gittim.

" Uraz Bolat DEMİR . Trafik kazası nerde."dediğimde kadın bir kaç saniye bana bakıp hızlıca bilgisayarda bir şeyler yaptı.

" Az önce Akman KARMAN ile aynı odaya alınmışlar. 2. Kat  211 numaralı oda  koridorun sonunda ."dediğinde hepimiz hızla ikinci kata çıktık. Koridorun sonuna gelince kapıyı hızla açtım.

   Burdalardı yatakta yatıyorlardı. Hızla Bolat'ın yanına gittim. Sol elinde bandaj vardı boynunda boyunluk yüzünde bir kaç çizik vardı sadece Akman abininde ayağı alçıda , boynunda boyunluk , aynı şekilde yüzünde bir kaç çizik dışında birşeyleri yok gibi gözüküyordu.

  Bolat'ın yatağının yanındaki sandalyeyi yatağa yaklaştırdım ve elini tuttum. Kaç saat geçti bilmiyorum ama odada çıt çıkmıyordu. Kapı açılınca içeri güzel bir kadın doktor girdi bu muydu kocama bakan.

" Geçmiş olsun. Abilerinizin durumu iyi . Kazayı ufak yaralar ile sıyırmışlar."dediğinde yengemle ben aynı anda konuştuk.

" Kocam."dediğimizde kadın affalladı ve konuştu.