Ahu Afşin (Gerçek Ailem) ( Düzenleniyor )

🌼14. BÖLÜM

4 AY SONRA

Çook mutluydum. Annem , babam , abilerim , akrabalarım , kocam ve eğer erken doğum olmazsa 3 ay sonra doğacak olan ikizlerim . Doktor ikizlere hamile olduğum için erken doğum olma riskinden bahsettiği de Bolat bana hiçbir iş yaptırmamaya başlamıştı .

Hatta bu riski annemlere de söylemişti . Bunu duyan annemlerse mutfaktan tek başıma su almama bile izin vermiyor eve yeni aldığı genç çalışana yapmasını söylüyordu .

Her ne kadar kendim yapabileceğimi söylememe rağmen beni takmadıklarında çok sinirlenmiş ve onlara biraz kızmış olabilirim.

Kızmam sonucunda artık çok uzak olmadığı sürece dışarı kendi başıma çıkabiliyor , kendi işlerimi kendim hallediyordum.

Bu arada Doğan amcamın eşi yani Selin yengemin doğumuna çok az kalmıştı . Tam 9 aylık hamileydi ama beyefendi inat edip bir türlü doğmamıştı . Doktorların dediğine göre bir haftaya doğabilirmiş . Selin yengem normal doğum yapacağı için hastanede kalmak istememişti doğum yakın olduğu için amcam işlerini evden yürütüyordu .

Annemlerin yaşadığı evin yakınlarında ki çoğu villa satılıktı amcamlarda bunu fırsat bilerek almıştı . Yani dedemler hariç herkes burdaydı . Onlar biz şehirde yaşayamayız diyip geri gitmişlerdi .

Karşımızda ki ve yanımızda ki iki villa satın alınmıştı ama hala yerleşen yoktu . Onlar diğer villalara göre bir tık daha küçüktü ancak çok güzellerdi .

Neyse gelelim Berfin yengeme . Yengem tek çocuğa hamile olmasına rağmen karnı normalden büyüktü ve 8 aylık hamileydi . Onun doğum yapmasına daha 2 ay vardı.

Yani hepimiz sırayla doğum yapıcağız gibiydi .

Şuan ise saat geceydi ve yatağımızda oturuyordum . Bolat bugün nöbete kalıcaktı. Benim canımda acayip derecede karpuz çekmişti . Tam da mevsimiydi . Ama Bolat yoktu.

Abimlerde işten dolayı yorgun oldukları için uyandırmak istemiyordum ama canım çok çekmişti işte .

En sonunda dikkatli bir şekilde yataktan kalktım . Yapacak birşey yok ben o karpuzu yemeden uyuyamazdım çünkü o yüzden abimlerde birini uyandırmak zorundaydım .

Odadan çıkıp sessiz adımlarla Akgün abimin odasının önüne geldim uyuduğunu bildiğim için kapıyı yavaş bir şekilde açtım ama odasında yoktu .

Kaşlarımı çatıp Alaz abimin odasına geldim ama o da odasında yoktu . Gerilen sinirlerim ile Arat abimin odasına gittim ama tahmin edersiniz ki o da yoktu.

Son şansımı deneyip Arman abiöin odasına girdim ama yoktu . Kesin oyun oynuyorlardı . Atalay abim ve Akman abim evli olduğu için onların odalarına bakmadım, Koray abim görevi olduğu için gitmişti o yüzden direk bilgisayar odasına girdim .

Doğru tahmin pijamaları ile kulaklarına taktıklaeı kulaklıklarla oyun oynuyorlardı . Ben onları düşünüp bir saat boyunca kendime engel olmaya çalışmıştım onlar ise oturup keyif çatıyordu .

Bana en yakın olan Arat abimin kulaklığı çekip çıkardım o korkuyla bana dönünce onu takmayıp diğerlerine de aynı şeyi yaptım .

Herkes koltuktan kalkmış telaşla bana bakıp soru sordular . Hepsi aynı anda aynı cümleyi nasıl soruyordu .

"" İyi misin güzelim ""

" Değilim . Ben uykumdan yiğenlerinizin canı karpuz çektiği için uyandıkm . Size haber vericektim ama dedim ki onlar işten geldiler yorgun argın dinlensinler . Bir saat yatakta oturup kendime engel oldum . Ama en sonunda dayanamayıp odalarınıza geldim ama bir bakıyorum kimse yok . Neden çünkü beyefendiler oyun oynuyorlar hemde gecenin bir köründe . " Bu kadar uzun konuşmama alışmışlardı çünkü onlara biraz çektirmiş olabilirim .