Ahu Afşin (Gerçek Ailem) ( Düzenleniyor )

🌼2.BÖLÜM

Hatırlatma:

Kararsız bir şekilde ona bakarken gözlerini kapatıp açmış ve hoparlörü
açmam için bir işaret yapmıştı . Telefonu açtım ve hoparlöre aldım.

"Alo buyrun"

"Merhaba ben Karman Özel Hastanesinden arıyorum ."

"Neden aramıştınız acaba."

"...."

______________________________________

"Sizin doğduğunuz tarihte ve saate büyük bir deprem olmuş ve siz henüz yeni doğduğunuz için isim bilekliğiniz
bileğinize takılmamış  bu durum bazı bebekler için de geçerli . Böyle bir durum söz konusu olduğu için bebeklerin karışma ihtimali var o yüzden bu gün 2 saat sonra hastanemizde DNA testi için gelmeniz gerekmekte."

Bu kadın ne demişti şimdi Fadime.

'Sanırım hastanede karıştığını söyledi ay kıt mısın Ahu '

Fadime bunlar bildiğin benle dalga geçiyorlar lan kıskaca 21 yıl kolay sanki marketten yanlış birşey almışta fişle geri değiştiriyor.

'Daha sonra şaşırırsın kadın telefonda birşey demeni bekliyor'

Tamam be ....

"Tamam ben gelicem bu gün iyi günler." Demiş ve telefonu bir şey demesini beklemeden yüzüne kapatmıştım.

Kapattığım gibi de gözlerim dolmaya başlamıştı . Benim gözlerimin dolduğunu fark eden Bolat hiçbir şey demeden telefonu eline alıp yanına bırakmış ve mümkünmüş gibi beni kendine daha çok çekip sarılmıştı.

"Ben napıcam şimdi dalga geçer gibi karışmışsınız diyorlar Bolat ya gerçekse benim gerçek ailem onlar değilse ben başkasının kızıysam." demiş ve onun göğsünde ağlamaya devam ettim o da bir eliyle saçlarımı okşamaya başlamış diğer eliyle de bel boşluğuma koyup orayı okşuyordu.

"Eğer onlar senin gerçek ailen değil ve başkasıysa ve o ailede seni isterse onlara bir şans vermelisin . Seni bu konuda teselli edemem koskoca 21 yıl küçük bir şey değil ama bu onların suçu da değil o yüzden onları suçlama sakın önyargılı davranma . Biliyorum sen öyle biri değilsin bunları söylememe bile gerek yok ama gene de aklında kalsın bebeğim. " Demiş saçıma bir öpücük kondurup devam etmişti." Hadi bebeğim daha fazla üzme kendi ağlama hem küçük fare de seni hissediyor."

Sanırım haklıydı çünkü yapılacak birşey yoktu bu kimsenin suçu değildi o telaşla olmuştu herşey.

Gözyaşlarımı silip kafamı göğsünden kaldırmış minik bir tebessümle ona bakmıştım. Onu gerçekten de çok seviyordum. Bu hayatta benim için en güzel hediye ve şansımdı. Dudaklarına kısa ve küçük bir öpücük bırakıp alnına alnımı yaslamış ve gözlerimi kapatmıştım.

" Seni çok seviyorum . İyi ki varsın . Ne yaptım da sana sahip oldum bilmiyorum ama iyi ki yapmışım."dediğimde biraz geri çekilip alnıma bir öpücük kondurup geri aynı şekile gelmişti.

" Bende seni çok seviyorum bebeğim. Sen her şeyi en iyi şekilde hakediyorsun . Bunun için birşey yapmana gerek yok . Sen de iyi ki varsın. İyi ki varsınız . Sizi çok seviyorum."

Demiş ve elini karnıma koyup oray okşamıştı karnım henüz biraz belirgindi ama varlığını her zaman hissediyordum bu ikimiz içinde gerçerliydi.

" Hadi bebeğim kahvaltımızı yapalım sonra da hastaneye gidelim. Zaten bu gün izinliyim gitmişken bizim fareye de baktırırız "

" Tamam hadi o zaman bir an önce faremizi görmek istiyorum" demiştim onun gibi bunu fark etmesiyle sırıtmıştı.