PARANORMAL "AŞK" DÜZENLENİYOR

~Bakıcılık~

ARKADAŞLAR MERHABA, NASILSINIZ?
UMARIM İYİSİNİZDİR.

İYİ OKUMALAR DİLERİM🌾

"Sevgi kusurları yok etmez, onları da kabul eder."

~Erich Fromm~

☘️☘️☘️

Sonunda odaya Cihan'ın gelmesi ile azıcık yerimden doğrulmuştum. Elinde ki poşetlerle yanıma gelip bana aldığı tost ile meyve suyunu uzatmıştı. "Teşekkür ederim Cihan." Bana göz kırpıp dünden beri oturduğu koltuğa oturmuştu. O kadar acıkmıştım ki yinede hiçbir şey yiyecek halim yoktu. Cihan çayını yudumlarken bana bakıyordu.

"Ayçin o bitecek haberin olsun, dünden beri bir şey yemiyorsun. Böyle olmaz yani," diyerek önüne döndü. Peki benim çorba sevmediğimi nereden biliyordu ki? Onunla oturup akşam yemeği yememiştim hiç. Beni gerçekten şu kısa zamanda iyi tanıyor olması hafif gülümsememi sağlamıştı. Elimde ki tostun yarısını bitirip sehpanın üstüne bıraktım. Hepsini yiyecek kadar iştahım yoktu maalesef. Cihan'a döndüğümde bana sinirli bir bakış atıp konuşmaya başlamıştı.

"Ayçin hepsini neden yemedin ki? Böyle iyileşemezsin, düzgün yemek yemen lazım. Zaten buradan çıkar çıkmaz direkt bana gidiyoruz. Kendi ellerimle seni iyileştireceğim itiraz istemiyorum." Dedikleri karşısında biraz duraksadım. Onun evinde kalmak istemiyordum tekrardan. Sonuçta yalnız yaşıyordu ve yanında kalmam absürt dururdu.

"Ben eve gitsem iyi olacak aslında bakars-" Cümlemi bitirmeden araya girmişti. "Evin içi daha tadilat falan gerekiyor hazır değil yani. Ne evinden bahsediyorsun? Buradan çıkar çıkmaz bana gidiyoruz." Bir şey diyemeden önüme dönmüştüm. Haklıydı annemin yanına da asla gitmezdim zaten. Arkadaşıma da rahatsızlık vermek istemiyordum. Başka çarem kalmamıştı, bir iki gün Cihan'ın yanında kalacaktım.

"Peki ne zaman çıkacağız? Çok sıkıldım ben burada." Bıkkın bir nefes verip Cihan'a baktım.

"Birazdan taburcu olacağını söyledi doktor, yani biraz daha sabret küçük hanım." Küçük hanım neyin nesiydi peki, diye düşünmeden edemedim. Yatağa uzanıp gözlerimi kapadım.

CİHAN'DAN
Ayçin derin bir uykuya daldıktan sonra bende odadan çıktım. O kadar sıkılmıştım ki Ayçin'in sorusundan çalışmadığım yerden sormuştu. İki saat aşkın tarifini doğaçlayıp durmuştum kafamda. En son ne zaman bitecek diye düşünmüştüm, bana sarıldıktan sonra kendimi zor bela odadan dışarıya atmıştım. Odadan çıkmadan önce onu incelediğimde melek gibi uyuyordu. Kafamın içinde ki karmaşaya bir son verip hastaneden çıktım. Biraz hava almak iyi gelir diye düşünmüştüm.

Fakat düşüncelerimin aksine aldığım oksijen bile bana haram olup geri dönüyordu. Yanlış yapıyordum belki de gencecik bir kızın hayatını mahvetmek üzereydim. Ayçin bunları hakketmiyordu. Peki ya benim böyle şeylerle uğraştığımı öğrendikten sonra beni affedebilecek miydi? Hiç sanmıyordum.
Düşüncelerime bir son verip Ayçin'in yanına çıkmak için oturduğum yerden ayaklandım. Asansöre binip 3.kata çıktım. Ayçin'in iyi olup olmadığından emin olmak için doktorun yanına gittim.

"Merhaba doktor hanım Ayçin Giray'ın durumu ile ilgili bana net bir bilgi verir misiniz?" Doktor eli ile oturmam için sandalyeyi işaret etti. Birkaç saniye sonra, "Ayçin Hanım'ın daha önce de dediğim gibi birkaç yerinde kırıklar mevcut. O da zaten fizik tedavi ile düzelebilecek bir şey, onun dışında Ayçin Hanım'ın durumu gayet iyi," diyerek yanıtladı.