Bana Aşık Olacaksın

25. Bölüm // Özel Bölüm

Bitirir bitirmez yayınlamak istedim, kısa ama öz bir bölüm oldu, iyi okumalar :)

Bölüm şarkısı; Labrinth - All For Us

Ivan'ın gözünden

Saat 22.53.

Parti çoktan başlamıştı, gözüm sürekli kapıdaydı. Belki Iliana bana sürpriz yapar diye bekliyordum, ama bu konuda sanırım fazla gereksiz beklentiye girmiştim. Ah onun hala o piçle proje yapıyor olması beni çileden çıkartıyordu. Ya benim kızımı elimden alırsa? Hala daha Iliana'nın ona karşı hisleri olduğunu biliyordum, her şeyi kaybedebilirdim ama onu... Onu asla kaybetmek istemiyordum.

Hayatımda ilk defa birini kaybetmekten bu denli korkarken, onu en yakın arkadaşıma kaptıramazdım.

Acaba şuan nasıldır, iyi midir? Yorulmuş mudur? Aç mıdır yemek yemiş midir acaba? Meraktan ölmek üzereyim. En iyisi onu aramak ama ders çalışırken rahatsız da etmek istemiyordum. Ah kafayı yiyecektim Colin'den nefret ediyorum ve içimde çok kötü bir his var! En iyisi bir vodka, tüm stresimi alır. Üstelik sabahtan beri kızlar asılıyordu ve hepsini reddediyordum, umarım sarhoşken kimseyi Iliana sanmazdım.

Hızla bahçeden ayrıldım ve mutfağa ilerledim. Yiyişen insanların arasından geçerken onlara çarpmamak için biraz çaba sarf ettim. Ne de olsa omuzlarım çok güçlüydü ve bir darbeyle herkesi yere serebilirdim ve şuan kimseyle kavga edesim yok. Açıkçası Iliana'dan beri kimseyle tartışmak dahi istemiyordum. Resmen kaynar su gibi kaynayan ruhuma soğuk su gibi gelmişti, durulmuştum.

Dolaptan hızla bir vodka ve bardak çıkardım, hiç beklemeden hızlıca doldurdum bardağı. Bir bardak içtiğimde sadece boğazımdaki yanma acısından o an ki tekrarlayan düşüncelerimi durdurdum, ikinci bardakta acı azaldı ama kaygılarımda azaldı, üç ve dört ve artık gevşemiştim ama bu sefer de uyku basmıştı. Gözlerimin ağırlaştığını ve göz kapaklarıma tonluk demirler bağlandığını hissettim. Yalşaşık 10 dakika da başıma gelebilecek en güzel şey olmuştu bile, onu düşünmeyi bırakmıştım. En iyisi odama çıkmak yoksa bu kafayla herkes bana Iliana görünürken hiç hoş şeyler olmayacaktı.

Gözlerimi zorla açtığımda dönen zemini ezbere bildiğim için biraz sallanarak merdivenlere yöneldiğimde biri adımı seslendi ama kimdi bilmiyordum bile. Merdivenleri çıkarken aklıma Iliana'yı ilk gördüğümdeki anılarım gelmeye başladı aniden, sanki o an yaşıyormuşum gibi her adımda tekrar o anılara yürüyormuşum gibi bana doğru koşmaya başladı anılarım.

İçlerinden biri omzuma çarptığımda olduğum yerde sendeledim ama çoktan merdivende bitmişti. Tekrar geriye doğru baktım sanki o anıyı görebilirmişim gibi ama birden aklıma çarpan şeyin anı olmadığı ve odamdan çıkan bir çift olduğu geldi. İğrenç, odamda mı yapmışlardı? Sikeyim kilitlemem lazımdı.

Odama doğru yürüdüm ve içeri girer girmez ilk iş kapıyı sıkıca kapatmak ve sonra da kendimi yatağa atmak oldu. Yüz üstü yatağa düştüğümde derin bir iç çektim. Tanıdığım Iliana'yı ilk ne zaman görmüştüm? Korkak ve içine kapanık olduğu ortaokulda mı yoksa cesur ve kendine güvenen lisedeki hali mi? Ya da şimdi onu tanıyamadığım hali mi ilk görüşümdü?

Evet, onu ortaokuldan beri tanıyordum. Çocukluk aşkımdı, ta ki bizim okulu o olaydan sonra terk edene kadar... Ah o kanalizasyona onun düşmesine neden olan çocukları az bile dövmüştüm ama iş işten geçtikten sonra dövmek bir işe yaramamıştı. O çoktan okuldan ayrılmıştı sonra da beni unutmuştu. Eminim ki asla hatırlamıyordur ortaokuldan beni. Gerçi o zamanlar daha buralarda yeni olduğum için kimse beni tanımıyordu. Sadece okula yeni gelmiş biriydim. Hatta ülkeye yeni gelmiş biriydim.