Çolpan ve Saltuk

Modern Çolpan ve Saltuk - Mor Çiçek 10

*-*

"Neden çocuğun yanında öyle söyledin!" Çolpan'ın sesini yükseltmemeye çalışsa da Saltuk'a aşırı sinirlenmişti. "Çocuk bir beklentiye girecek! Senin psikolojiden haberin var mı?" Saltuk kadına gülümseyerek bakıyordu. "Artık mutfak kavgası da yapıyoruz he."

Çolpan gözlerini kırpıştırdı. "Ne?"

Saltuk bir Çolpan'ı bir kendini göstererek "Artık karı koca gibi mutfak kavgası yapıyoruz. Çocuklar duymasın! Mutfak!" diyerek gülmeye başladı. Çolpan ise karşındaki adama şok içinde bakıyordu. "Ne diyorsun sen? Kendinde misin?" Başını salladı adam. "Seninle böyle yan yana bir aile olmayı ne kadar çok zamandır beklediğimi tahmin edemezsin."

Çolpan sinirle gülümseye başladı, kafasını yana yatırdı. "Biz bir aile değiliz."

"Aile anne, baba ve çocuktan oluşan bir topluluk değil mi? Bizim çocuğumuz var."

"Ama birbirimizi hala daha tanımıyoruz." dedi Çolpan. "Ve hikayemiz çok yanlış gelişti." Saltuk kadına doğru bir adım gitti ama korkuyordu, geri çekilmesinden ve korkmasından. "Değiştirebiliriz?" Çolpan'da adama doğru bir adım attı. Saltuk nefesini tutmuştu. "Değiştirmek istediğimi" başını yana doğru kaydırdı. "Sanarsın?" Saltuk dudaklarını dişlemeye başladı. "Sanarım." Dedi ve kadınla arasındaki tek nefeslik alanı da kapattı. "Benden hala etkileniyorsun." Saltuk kafasını eğdi ve kadının dudaklarına bakarak konuşmaya başlamıştı. "Sen benden etkilenmiyor musun?"

"Etkilendiğimi biliyorsun."

"Göster o zaman." dedi kadın gülümseyerek Çolpan'ın belini tuttu ve dudaklarını öpmeye başladı. İkisi birbirine karşı o kadar öfkeliydi ki, sert öpüşlerini birbirine yansıtıyorlardı. Adam bir süre sonra dudaklardan boynuna doğru indiğinde bir inleme duydu Çolpan'dan içindeki ateş daha da harlanıyordu. "Seni istiyorum." Diye fısıldadı kulağına doğru adam. Tekrardan kadının dudaklarına kaptırdı kendini. Çolpan bu öpüşlere kendini o kadar çok kaptırmıştı ki, sonunun nereye gideceğini düşünmüyordu. Kırgındı, küskündü ama bu dokunuşları özlediğini değiştirmiyordu. Adam aniden çekildiğinde kadın kendini boşlukta hissetmişti. Saltuk bir adım geriye doğru gitti.

"Seni istiyorum. Bunu saklayamam." dedi adam. Çolpan'ın gözlerinde kırgınlığı görünce devam etti. "Fakat aramızda aşılması gereken dağlar var. Önce onları aşalım." Çolpan dudaklarını yaladı, biraz önce adamı öpmüş olmasından dolayı onun tadını almıştı. Elini uzattı kadın, Saltuk büyülenmiş gibi kadının elini tuttu. Çolpan ise adamın boynuna ellerini doladı ve tekrar öpmeye başladı. Saltuk kendini kaptırmamaya çalışıyordu ama kadının kokusu her yerdeydi sanki. Kadın biraz geri çekildi. Adamın yüzünü tuttu iki eliyle.

"Yıktıklarını yeniden kurabilecek misin Saltuk?"

"İzin verirsen ben hep orada olacağım."

"Sen hep orada ol, Saltuk."

İkisi birbirine gülümserken Birçe odaya girmiş ve annesinin babasının halini görünce gülümseyerek onlara bakmaya başlamıştı. "Anneğğ, babağğ!" Koşup annesinin mutfak tezgahındaki oturması gibi oraya gitmek istedi. Saltuk kucağına aldı ve mutfak tezgahını kızını da koydu.

"En sevdiklerim mutfakta." dedi Saltuk, bu dünyada en sevdiği iki kadını da kollarının arasına aldı. Çolpan kırgındı ama ne kadar direnebileceğinden emin değildi, özellikle yan yana bu kadar temas kurarken ne kadar uzak kalabileceğini bilmiyordu. Adama bir şans verecekti. Çolpan'ın tekrar telefonu çalmaya başladığında, Saltuk'a içeri bakışını attı ve Birçe ile uzaklaşan adama baktı.

"Evet? Hı hı. Evet." Dudaklarını yiyerek dinlemeye devam ediyordu. "Korumam mı olacak?" Başını salladı kadın bir süre daha telefondaki adamı dinleyerek. "Tamam." dedi. "Kabul ediyorum."