Müstakbel Kocam

17. Bölüm = Şirket

Merhabalar !! Hiçbir şarkı sözü yazmadığımız sayılı uzun bölümlerden biriyle karşınızdayız :D Öncelikle bu bölümü bile sizin için yazdık bir dahaki bölüm bir hafta gecikicek maalesef :(( Sınav haftamız çünkü sınavlardan sonra hemen yb yayınlıcaz . Şimdi size bir kaç hikayeyle ilgili sorum olucak :

1 . CENGİZ Mİ EMRE Mİ ?

2. Yeni karakteri nasıl buldunuz ( bence çok şirin biri :D )

iyi okumalar :*** - Pınar and Sude

"Biz gözyaşlarımızı gizleyen insanlarız..."

Hayatım değişmişti.

Çevremdeki insanlar benim önceki hayatımda hiç rastlamadığı olaylar yaşıyorlardı.

Bende değişmiştim.

Asla gözyaşı dökmezdim.Çünkü bu güne kadar kimse onlar için akıttığım gözyaşlarına deymedi...Ama ben çok ağlamıştım.Çünkü yanımda Tarık yoktu eskisi gibi...Her üzüntümde suçum olsa da olmasada,herşeye rağmen yanımdaydı.Hıçkırarak ağlarken bile birden hareketleriyle beni kahkahalarla güldürebiliyrdu.O olsaydı toparlanmam kolay olurdu,ailemin bile görmediği en zor zamanlarımda o vardı yanımda.Ama gitmişti.Zaten herkes giderdi...

Eski güçlü ben,fikirlerim,gülüşlerim,dostlarım,yaşantım,benliğim,hislerim....Artık kendime bile yabancıydım.Eskiden asla dediklerimin hepsini yapmıştım muhtemelen.Asla evlenmem demiştim,bir daha asla aşık olmam demiştim.Herkese inat hiç ağlamam,hep gülerim demiştim.İçten siyah olsamda dışa beyaz vuravaktım...

Ama artık ne siyahtım ne de beyaz.Griydim ben artık.Onca şeyin arasında sıkışmış kalmış biri...Benim beyazlığımı aşk karartmıştı,Murat beni değiştirmişti.Aşkın kırmızısı beyazımla karışınca gri olmuştum.Artık değişmiştim.

Aşık olunca herşey güzel olurdu hani?Tek derdimiz yanlızlıktı ya?Sevenler ayrılmazdı asla?Aşk birbirini tamamlamak mıydı yoksa?Masallar bize öğretmemiş miydi aşkın güzelliğini,kutsallığını?Ayrıldıktan sonra paramparça olunmasına rağmen aşk nasıl bütünlerdi insanı?

Ne için yaşıyordum ben ? Sevdiğim adam için mi yoksa Esra gibi dostlarımın yanında olmak için mi?Hani her daim kendini düşünen , istekleri için annesi ve babasını bile arka plana iten genç kız neredeydi?Bir sebep yokken bile hayatımı sürdürmüştüm ben.Neden böyle olmuştu,neden böyle olmuştuk bilmiyordum...Ama hayat bana her geçen gün yeni ayrılıklar getirirken güçlü kalamıyordum.

Emre'nin aramasından beri ortamdaki uğursuz hava kat kat artmıştı.Muratı durduramıyorduk.Her dakika birilerini arayıp Emreyi aratıyordu.Delirmiş gibiydi.Tıpkı Esraya Emreyi ilk gördüğü anlardaki gibiydi.Gözü hiçbir şeyi görmeyen,sinirli,kaba...Amacı neydi anlayamıyordum da ama Cengizle ortak bir iş yaptıkları kesindi.Esrayı bir kez daha üzmesinden korkuyordum.Çünkü artık kaldıramazdı.

Cengiz Esrayla çok ilgileniyordu,ondan hoşlandığını görmemek için kör olmak gerekirdi herhalde.Ama beni şaşırtan Cengizin Esradan hoşlanması değildi,Esra güzel bir kızdı ve kalbi kırık olan bir kızı etkilemek çok kolaydı.Beni şaşırtan Muratın Cengize izin vermesiydi.Murata Cengizle Esrayı çok yakın gördüğümü hemde yeni tanışmalarına rağmen fazla samimi olduklarını söylediğimde hiçbir şey yapmıyor,onlar sarılırken bile kılını kıpırdatıyordu.Anlaşılan Cengiz çoktan Murattan onayı almıştı ki oda rahat davranıyordu.Bunlar beni oldukça şaşırtıyordu çünkü Emre olayında ilk gün verdiği tepkiyi hala dün gibi hatırlıyordum.

Esra artık ağlamaktan nefes alamaz raddeye gelmişti.Cengiz onu sahile götürmüştü biraz hava alsın diye.Muratta onlarla çıkmıştı ve şu an koca evde tek başıma ağlıyordum .Esranın yaşadığı onca şeye rağmen hala çok şanslı olduğunu düşünüyorum .Ne olursa olsun daima yanında olan bir abisi var çünkü.Bir de piyangodan çıkan biri,Cengiz.Çok iyi birine benziyordu ama Emreyi ilk gördüğümde de bunu söylemiştim ve sonuç ortadaydı.Fakat Murat Emreyi hiç kabul etmemişti,onun nasıl biri olduğunu bildiği için.Cengizi de kabul etmişti,bu ona güvenmem için yeterli bir sebepti.Ama etrafımda güvenebileceğim insanlar varken bile yanlızdım...Ev çok sessizdi ve duvarlar üstüme üstüme gelmeye başlayınca iyice daraldım.Bende içimdeki sessizlikte müzikle bastırdım...