13.Bölüm = Babam

7.8K 183 11
                                    

Babam beni ne kadar para için başkasıyla evlednirsede,beni çok ama çok üzsede babamdı o benim.

Küçükken sırtına atlardım,bahçede dolaştırırdı beni.İşten gelmesi için 10 kere -Nerde kaldın?- diye arar,dört gözle gelmesini beklerdim.

Biz kızın ilk aşkı babasıdır...

İlk tanıdığım,ilk gördüğüm,ilk güvendiğim adam...Çok sevgisini görmesemde babmdı o benim...

Alışveriş merkezinden koşarak çıktım.Muratın arkamdan seslendiğini duyuyordum.Karşıdan gelen taksiyi durdurdum ve hızla içine atladım.Ön kapı açıldı ve Murat arabaya bindiNe oldu güzelim?''dedi.

''Babam...''diyebildim sadece.

Kaybetme korkusundan kelimeler boğazımda kalmıştı...

Ağlamaktan konuşamıyordum.

''Tamam güzelim sakin ol.Abi .... hastanesine gidelim kesin oradalardır.''dedi ve önüne döndü.

''Hızlı ol biraz be!''diye bağırdım taksiciye.Hastaneye gelmemize az kalmıştı.Trafiğe takıldık.Hızla taksiden inip hastaneye doğru koşmaya başladım.İçeriye girer girmez annemle karşılaştım.

Ağlıyordu...

''Anne,babm nerede?''diye telaşla sordum.

''Yoğun bakıma aldılar kızım.''diye mırıldandı.Arkama döndüğümde Murat bize doğru geliyordu.Murata yaklaştım.

''Babam yoğun bakımdaymış Murat.Babamı görmek istiyorum.Bir şeyler yap Murat ne olursun.''diye ağladım.

''Peki,güzelim bekle beni burada.''dedi.

Hayatına renk katan, huzur katan insanlarıvkaybetme korkusu...Bu çok acıydı,fazlasıyla...

Olduğum yerde volta atıp duruyordum.Muratın gitmesi üzerinden dakikalar geçmişti ama bana her dakika asırlar gibi geliyordu.

Ya babama bir şey olursa???

''Ayşem.''diye koridorda yankılanan sesle Murata döndüm.Hızla yanına ilerledim.

''Sadece 5 dakikanız var,unutmayın.''dedi doktor.Kafamla onaylayıp getirdikleri mavi kıyafetleri üzerime geçirdim.

Her tonuyla huzur veren mavi bu sefer beni boğuyordu...

Yoğun bakım odasına yavaş yavaş ilerledim.

Korkuyordum.Yanlız,eksik,babasız kalmaktan...

Odaya girer girmez babama doğru koştum.

''Baba.''dedim hıçkırarak.

''Uyan baba ben geldim,uyan.''dedim zorlukla.Duymayacağını bilsemde söyledim.Bir umutla.

Peki ya umut,işte o yoktu...

''Babam uyan.Anladım uyumak istiyorsun ama uyan.Senin uykun derindir.Bu sefer erken kalk.

Küçükken sen koltukta yatarken yanındaki o ufacık boşluğa yatmak isterdim.Senden çok nefret ettim bazen.Ölmeni bile istedim.Ama babam,demedim sayalım ne olur.

Beni yalnız,beni sensiz bırakma ne olur...

Sen benim ilk aşkımsın.İlk tanıdığım erkek,hayallerimi süsleyen adamsın...O küçük ellerim ellerinin arasına girince mutlu oluyorum ben baba.Senin sarılışın huzurdur benim için.Sen benim ayakta durmamı sağlayan adamsın.

Müstakbel KocamHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin