9. Φιλία

97 18 1
                                    

Ο ίδιος άντρας βρισκόταν ξανά στην καφετέρια. Την τελευταία εβδομάδα, είχε έρθει τουλάχιστον τρεις φορές. Πάντα ερχόταν μόνος του. Έβγαζε από την τσάντα του μερικά βιβλία και ένα μικρό λάπτοπ και δούλευε.

Παράγγελνε πάντα τον ίδιο καφέ μαζί με ένα μικρό τοστ ενώ η βαθιά και μεταλλική φωνή του πάντα με ευχαριστούσε.

Ήταν σχετικά ψηλός με κοντά καστανά μαλλιά και καστανά μάτια. Φαινόταν ώριμος αν και δεν έμοιαζε να είναι παραπάνω από σαράντα χρονών.

-«Το βλέμμα σου δεν έχει φύγει από πάνω του.» άκουσα τον Μιγκέλ να λέει καθώς βγήκε για μια στιγμή από την κουζίνα.

-«Είμαι περίεργη.»

-«Δεν ήξερα ότι σου άρεσαν οι ώριμοι άντρες.» είπε και πάγωσα.

Μου άρεσε; Δεν ήξερα αν μου άρεσε. Δεν ήξερα καν τι είδους τύπο άντρα προτιμούσα. Αρχικά είχα σχέση με τον Λόρενς και σχεδόν αμέσως έμεινα έγκυος.

Εκείνος ήταν γλυκός και τρυφερός μαζί μου και παρά τη νεαρή του ηλικία ήταν ώριμος, μεταφέροντάς μου την αίσθηση της ασφάλειας, καθώς ήμουν μόνη χωρίς γονείς. Εκείνος ήταν η πρώτη σοβαρή σχέση που είχα και όμως έχασα μέσα από τα χέρια μου.

Με ένα παιδί στην αγκαλιά και ζώντας με την οικογένειά του, δεν είχε περάσει καν η ιδέα από το μυαλό μου να κοιτάξω άλλον άντρα. Κάνοντας σχέση μαζί μου είχε περισσότερα μειονεκτήματα παρά πλεονεκτήματα.

Όμως αναρωτιόμουν αν ο πραγματικός λόγος που είχα φύγει από τους Γκρίνγουντς δεν ήταν λόγω της οικονομικής δυσχέρειας αλλά εξαιτίας της αποπνικτικής ατμόσφαιρας που ένιωθα να με τυλίγει.

Παρόλο που είχα θυσιάσει την ασφάλεια, είχα κερδίσει την ελευθερία μου και ένιωθα καλύτερα.

-«Λοιπόν, πάρε αυτό και καλή τύχη.» αποκρίθηκε ο Μιγκέλ δίνοντάς μου ένα πιάτο με μια πάστα σοκολατίνα και ένα πονηρό βλέμμα.

Δάγκωσα τα χείλη μου και ενώ η καρδιά μου χοροπηδούσε μέσα στο στήθος μου, πλησίασα το τραπέζι του.

-«Αν δεν σας πειράζει, αυτό το γλυκό σας το κερνάω εγώ.» αποκρίθηκα ενώ φοβόμουν ότι η φωνή μου έτρεμε.

Εκείνος με κοίταξε έκπληκτος για μια στιγμή αλλά έγνεψε θετικά. Του χαμογέλασα και ήμουν έτοιμη να φύγω.

-«Κάθισε μαζί μου.»

-«Δουλεύω τώρα.» αποκρίθηκα με την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή.

Γεννημένοι ΝικητέςМесто, где живут истории. Откройте их для себя