Γεννημένοι Νικητές

31. Μόνο για εκείνον

    Κοιταζόμουν στον καθρέπτη. Είχα μόλις κάνει εμετό. Έπλυνα το πρόσωπό μου, έβαλα μακιγιάζ πάνω του, κρύβοντας τους μαύρους κύκλους. Πήρα την τσάντα μου έτοιμη να φύγω.

-«Λίβι, το πρωινό σου.» αναφώνησε η Μαρίλια.

-«Δεν προλαβαίνω. Μπορείς να μου το πακετάρεις;»

Η Μαρίλια τοποθέτησε σε ένα τάπερ το πρωινό μου.

Φθάνοντας στο φροντιστήριο, άνοιξα το τάπερ. Η μυρωδιά με ανακάτωσε. Έριξα το περιεχόμενο στα σκουπίδια.

Μετά το φροντιστήριο πήγα στα μαθήματα χορού και φωνητικής. Έπειτα, στην προπόνηση. Τα λάθη μου άρχισαν να μειώνονται. Έπειτα, έφθασα στο θέατρο.

Πριν ξεκινήσω, ο Άλεξ μου έφερε τάπερ με το επόμενο γεύμα μου που έφερνε από τη Μαρίλια. Με αυτό το στενό πρόγραμμα, πάντα έτρωγα λίγο πριν τις πρόβες. Όμως είχα την ίδια αντίδραση. Μόλις άφησε το καμαρίνι, πέταξα το φαγητό στα σκουπίδια.

Αυτό συνεχιζόταν για τις επόμενες εβδομάδες. Δεν μπορούσα να φάω μπουκιά. Είχα υποτροπιάσει ξανά. Όμως δεν θα άφηνα κάτι τέτοιο να με λυγίσει. Ήμουν η δυνατή Ολίβια Μπρουκς.

Μερικές φορές ακύρωνα τα μαθήματα χορού ή έφευγα νωρίτερα από το φροντιστήριο και κατευθυνόμουν σε μικρές κλινικές ή φαρμακεία. Μου έβαζαν ορό, προκειμένου να διατηρήσω το σώμα μου και να το αποτρέψω να καταρρεύσει. Το μόνο πραγματικό φαγητό που δοκίμαζα, ήταν σκέτος καφές και σκέτο τσάι μπροστά στον Ρόμπιν.

Μόλις λίγες μέρες πριν τον πρώτο αγώνα και ενώ ετοιμαζόμουν μέσα στα αποδυτήρια να φύγω, ο Τζέισον στεκόταν στην πόρτα με σταυρωμένα χέρια.

-«Έχεις  χάσει βάρος.» είπε. Φυσικά και θα το πρόσεχε άλλωστε ήταν εκείνος που με σήκωνε στα χέρια του.

-«Θα εκτελέσω τέλεια το πρόγραμμα.» απάντησα.

-«Ολίβια, παραφέρθηκα τις προάλλες συγνώμη.» απάντησε με αμηχανία.

-«Είχες δίκιο. Ήμουν αδύναμη. Όμως είμαι καλά τώρα.»

-«Είσαι;»

-«Φυσικά και είμαι. Είμαι η Ολίβια Μπρουκς.» αποκρίθηκα με περηφάνια προσπερνώντας τον.

Ναι, είμαι η Ολίβια Μπρουκς. Η πρωταθλήτρια που δεν χάνει. Η πρωταθλήτρια που δεν ικανοποιείται με τα χάλκινα μετάλλια.

****

Χόρευα και τραγουδούσα πολύ καλύτερα από ότι πριν τρεις μήνες. Ο Άντριαν δεν είχε να παραπονεθεί με τίποτα. Τα πικρόχολα σχόλια των συναδέρφων ηθοποιών απλά δεν με άγγιζαν.