Γεννημένοι Νικητές

5. Άτυχη.

     Ήταν η πρώτη φορά που έκανα κάτι άλλο πέρα από προπονήσεις. Φορώντας μία μπορντώ ενδυμασία και πιάνοντας τα μαλλιά μου κότσο, βρισκόμουν στο εσωτερικό ενός τοπικού μικρού θεάτρου της περιοχής και τοποθετούσα τα άτομα στις θέσεις τους.

Δεν ήταν τόσο κουραστικό όσο η προπόνηση στον πάγο αλλά ένιωθα κάπως αγχωμένη καθώς έπρεπε να έρχομαι σε επαφή με διαφορετικού τύπου άτομα. Άτομα οξύθυμα, εκνευριστικά, ανώριμα και παιδαριώδη. Άτομα υποχόνδρια και αυστηρά.

Υπήρχαν και άτομα με περήφανο και αλαζονικό βλέμμα καθώς από τα ρούχα τους καταλάβαινε κανείς ότι ήταν πλούσιοι.

Υπήρχαν και πελάτες που ήταν παράλογοι. Η κούρασή μου ήταν περισσότερο ψυχολογική παρά σωματική.

Τουλάχιστον, κατά τη διάρκεια των θεατρικών έργων έμεναν σιωπηλοί και καθηλωμένοι στη θέση τους μαγεμένοι από την παράσταση που παρακολουθούσαν.

Μόνο τότε μπορούσα να πάρω μια μικρή ανάσα και να επαναφέρω τον εαυτό μου στην ηρεμία.

Η αλήθεια ήταν ότι οι παραστάσεις ήταν αρκετά καλές παρόλο που δίνονταν από έναν μικρό άσημο θίασο. Το επίπεδό τους ήταν αρκετά υψηλό αφήνοντας ακόμη και τους πιο απαιτητικούς θεατές ικανοποιημένους.

Μπορούσα να κρίνω κάπως την παράσταση καθώς οι σπουδές που ακολούθησα όσο ήμουν φοιτήτρια σχετίζονταν με το θέατρο και τις ξένες γλώσσες.

Χρειαζόμουν να μελετήσω θέατρο προκειμένου να τελειοποιήσω την παρουσία μου στο πρόγραμμα που εκτελούσα κατά την παράσταση πατινάζ.

Στην προσωπική μου ζωή μπορεί να φορούσα εκείνη την απαθή μάσκα, κυρίως ασυνείδητα, αλλά όταν έκανα πατινάζ το πρόσωπό μου γινόταν χύτρα συναισθημάτων από την οποία ξεχείλιζαν ένα σωρό συναισθήματα που ήθελα να μεταδώσω στο κοινό που με παρακολουθούσε.

Τώρα που ήμουν ταξιθέτρια, μπορούσα να κάθομαι στην πίσω μεριά του θεάτρου και να παρακολουθώ κάθε λογής παράσταση από αυτόν τον μικρό θίασο. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είχα το χρόνο να παρακολουθήσω μια θεατρική παράσταση, μία ταινία στον κινηματογράφο. Δεν είχα χρόνο για τίποτα από ότι μπορεί να κάνει μια κοπέλα της ηλικίας μου.

Καθώς παρακολουθούσα τις παραστάσεις, μπορούσα να δω και τον γείτονά μας τον Άλεξ να παίζει εκπληκτικά. Είτε ήταν ρόλος τραγικός, είτε κωμικός, η ερμηνεία του ήταν απίστευτη, αν και συνήθως δεν είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο.