26. BÖLÜM

169 13 0
                                    

Hava aydınlandıktan sonra orada çıkmıştım ama o günden sonra karanlık fobim çıkmıştı ortaya her elektrik kesildiğinde her bir karanlık bir yere girdiğimde işte bu şekilde korkuyorum o konuşurken onun gözlerinin içine bakmıştım halen akşamki o korku vardı küçük yaşta neler atlatmıştı bazen onu çok güçlü olduğunu söylüyordum kendi kendime ama demek ki acılar insanı güçlendiriyor insan acılarıyla yeniden doğmuş gibi oluyor onu göğsüme sımsıkı bastırarak ona sarıldığımda.

Hava aydınlandıktan sonra orada çıkmıştım ama o günden sonra karanlık fobim çıkmıştı ortaya her elektrik kesildiğinde her bir karanlık bir yere girdiğimde işte bu şekilde korkuyorum o konuşurken onun gözlerinin içine bakmıştım halen akşamki o kork...

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

O anda sanki onun bütün acılarını almak istiyor gibiydim bundan sonra korkmayacaksın her daim senin yanında olacağım diyerek ona daha çok sarılmaya başlamıştım onun akşamki o korkusu halen aklımdan gitmiyordu onu hafiften kendimden uzaklaştırarak boynundaki tırnak izlerine baktım peki anlamadığım bir şey var sen korktuğunu anladım da bu boynundaki izler neyin nesi dediğinde.





Gözleri dolmuş bir şekilde bana bakarak onları kendim yapıyorum karanlıkta kaldığımda sanki birileri beni boğacakmış gibi hissederek sanki o kişinin ellerini boğazından çekiyormuş gibi yaptığımda fark etmeden kendime zarar veriyorum dediğinde daha çok kendime öfkelenmiştim bu nasıl olabilirdi gerçekten bunu anlam vermemiştim insan kendine zarar verir mi demek ki o derecede korkuyormuş ben onu bu kadar güçlü görürken onun da insan olduğunu unutmuşum kolundan tutarak aşağı indiğimde herkes sofrada oturmuş bizleri bekliyordu sofraya oturur oturmaz babam ayağa kalkarak destan'a doğru geldi arkada destanı sarılarak yanağına öpücük kondurduktan sonra destan ayağa kalkarak babama sımsıkı sarıldı babam destanı şu soruyu sordu iyi misin kızım estan kendini geri çekerek iyiyim amca şimdi daha çok iyiyim tekrar sofraya geçtiğimizde babaannem hepimize bakarak sizler hep destanı kıskandınız ama unuttuğunuz bir şey var destan her daim tek başına idi ve ona destek verecek kimse yoktu eğer Davut o zaman orada olmasaydı belki destan şu anda kendini öldürmüştü dediğinde hepimiz şaşırmış bir vaziyette babaanneye bakıyorduk ne demek istiyorsun dediğimde babaanne gözlerimin içine bakarak destan iki kere kendini damdan aşağı atacaktı babanın orada 6 ay kalmasının sebebi destanı kendine getirip onu toparlamaktı o sıralar.








Ahmet eşini o şekilde ölü bulduğu için psikolojik sorunları vardı ayriyeten onun hastalığı ile ilgili daha çok sorunlar çıktığı için destanla ilgilenmiyordu destanın her daim karanlık korkusunun olmasının sebebi ise annesi öldürüldüğünde karanlık odada kalmasıydı ve bunu sadece Davut onu sakinleştirebiliyordu her gece gördüğü aynı kabuslarla uyanıp kendine iyi bak bir yerde atmak istiyordu baban onu sakinleştirip.





Ahmet'in de kendini toparlamasını beklediği için sizler burada gidip kendi yeğeni ile ilgileniyor sizlerle ilgilenmiyor diye sürekli onu kıskandınız bana bakarak özellikle sen şimdi anlıyor musun neden babanın ona ilgi gösterdiğini ve neler ona hep o benim tek yeğenim dediğini şimdi babaannem haklıydı ellerimi destanın omuzuna koyarak babaanneye baktım bundan sonra her daim yanında olacağım onu korkacak hiçbir şey olmayacak hayatta babaanne bu da sana verdiğim söz olsun iyiler yemeğin ardında herkes kendi yapacağı işin başına dönmüştü bugün kendime bir söz vermiştim bundan sonra destanın hayatında korkuları olmayacaktı ve her daim yanında olacaktım ilk başta kuyumcuya uğrayarak destanı güzel bir kolye yaptırmıştım kolyeyi alarak iş yerine doğru yol aldım şirketteki işleri hallettikten sonra destanın yapacağı bütün işleri bugün ben halletmiştim.






AMCASININ YİĞENİ Tamamlandı. +)18.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin