Ένα πρώτο βήμα,
ένα σώμα βαρύ.
Απλώνω τα χέρια μου
να με σηκώσει κάτι Θείο
και κρεμιέμαι.
Το κορμί μου είναι αυτό που με βαραίνει
ή ο σταυρός;
Ξέρω ότι μπροστά μου είναι αδιέξοδο,
χαλάω τη φάρσα·
ποια αμαρτία με κρατάει
από το να κινηθώ σε κάτι μάταιο;Αθήνα, 22 Νοεμβρίου 2022
YOU ARE READING
ὕμνων πτυχαί [✓]
PoetryΕνας πυρετος στο αίμα μια θηλιά στο λαιμό μηνίγγια που βροντοχτυπούν φωνές που σε προστάζουν κρύψου σ' ακούν τα θηλυκά φωνήεντα να στριγκλίζουν στο σκοτάδι διάττοντες ν' αργοπεθαίνουν χρώματα να στροβιλίζουν κι η διάγνωση κατηγορηματική ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ Γ...