Ενας πυρετος στο αίμα μια θηλιά στο λαιμό μηνίγγια που βροντοχτυπούν φωνές που σε προστάζουν κρύψου σ' ακούν τα θηλυκά φωνήεντα να στριγκλίζουν στο σκοτάδι διάττοντες ν' αργοπεθαίνουν χρώματα να στροβιλίζουν κι η διάγνωση κατηγορηματική ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ Γ...
Αστείο πώς μια θάλασσα τόσο ήρεμη κρύβει τα πιο φριχτά τέρατα στα βάθη της
Αστείο πώς όσοι επιλέγουν να μη γελάνε με αυτό όσοι δηλώνουν ευφυείς επειδή στερούνται φαντασία δεν έχουν ιδέα για το τι είναι υπαρκτό και τι δεν είναι
Πλοία χάθηκαν, ζωές είχαν υγρό τρόμο για λαμπρό φινάλε
Άντρες πνίγηκαν από πλοκάμια και λέπια μύθων
Εκείνοι έδωσαν μάχη κάτω απ' το οξυγόνο με δεδομένη ήττα Η τελική πνοή επέστρεψε εκεί από όπου κλάπηκε μακρυά από τα αδύναμα πνευμόνια που την φιλοξένησαν εγκαταλείποντας το σώμα που ήλπισε να την εκμεταλλευτεί για λίγο ακόμη
Άλλοι απλά ταξίδεψαν στα γαλανά νερά Δεν τους γράπωσε η κόλαση που κολυμπά μυστήρια Στον δρόμο μονάχα αστέρια, φεγγάρια σε μακρυές νύχτες Παρακολούθησαν την ταφή του ηλίου μυριάδες φορές και την ανάστασή του από την άφταστη στεριά πάντα το ίδιο ευγνώμων που ο ουρανός τιμά τον βασιλιά του με χρώματα θεόσταλτα Τιμώντας και τους ίδιους που θα υπηρετήσουν τη ζωή
Κι αν πάλεψαν με ορισμένα κύματα δεν πτοήθηκαν...
Άλλοι δε γνώρισαν ποτέ τη θάλασσα Υπήρξε το άπιαστό τους όνειρο
Πόσο διαφέρει ο ωκεανός από τα γυναικεία μάτια;
Αθήνα, 24/3/2020
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
![ὕμνων πτυχαί [✓]](https://img.wattpad.com/cover/215324486-64-k258012.jpg)