Η καρδιά μου πάλλεται
για εσένα,
για να στάξει πιο γρήγορα το αίμα
από το ξεσκισμένο δέρμα
απάνω στον βωμό σου.
Αίμα,
σάλιο,
φτύνω το αίμα μου
και βήχω
στην εικόνα σου,
είδωλο που θαύμασα σαν Θεό,
έρωτα.
Ξεφλούδισα τα νιάτα μου
και σού άφησα τη μαλακιά επιδερμίδα
ξεραμένη και αφυδατωμένη
αφού αναλώθηκα σε δάκρυα και ζεστό ιδρώτα,
σαν τριανταφυλλένια πέταλα
που ξεραίνονται στον ήλιο.
Ο ήλιος θα με τύφλωνε πιστεύω,
έτσι συνέβη την πρώτη φορά που σε είδα.
Η λεπίδα να περνά πρώτα από τα μάτια,
η τελευταία επιθυμία.28 Δεκεμβρίου 2022, Αθήνα
YOU ARE READING
ὕμνων πτυχαί [✓]
PoetryΕνας πυρετος στο αίμα μια θηλιά στο λαιμό μηνίγγια που βροντοχτυπούν φωνές που σε προστάζουν κρύψου σ' ακούν τα θηλυκά φωνήεντα να στριγκλίζουν στο σκοτάδι διάττοντες ν' αργοπεθαίνουν χρώματα να στροβιλίζουν κι η διάγνωση κατηγορηματική ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ Γ...