ὕμνων πτυχαί [✓]

Ευχαριστώ

Ευχαριστώ το χαρτί, που δε με κρίνει
Δίχως μιλιά, θα μου δείξει ποια είμαι, χυμένη πάνω του
Λερώνω το δέρμα του, του δημιουργώ πληγές
Κι αυτό δεν τολμά μήτε να ματώσει μπλέκοντας τα γράμματα με δικούς του πόνους και αισθήματα
μήτε να απομακρυνθεί από το χέρι μου
έστω κι αν το χέρι μου διστάζει προτού αποτυπώσει κάθε φράση
Φύλλο χαρτί - δούλος και φίλος που ελπίζω σέβομαι

Ευχαριστώ το μελάνι, που με εμπιστεύεται
Όταν εγώ παλεύω να ξεχάσω ιδέες και στιγμές
εκείνο στέκεται ακίνητο, στρατιώτης με εντολές δικές του, τις οποίες κρυφά έδωσα η ίδια
Μαύρο μελάνι - δεν είναι φίλος, ούτε δούλος
είναι ένας γνωστός του οποίου η αυθεντικότητα μπορεί να βρει αποδοχή, μπορεί και όχι

Ευχαριστώ τη μουσική, που απαντά στις σκέψεις μου

Ευχαριστώ εκείνον, που χάιδεψε τα δάχτυλά μου
τις ώρες που δε γνώριζα τα άκρα μου είναι ικανά να φωνάξουν

Προσπαθώ να ευχαριστήσω όσα έχω πίσω από το δέρμα μου
Δεν ξέρω όμως αν αξίζουν άκρα να τους επιτρέπουν να φανούν
Δεν ξέρω αν αξίζουν φίλους έμβιους και άβιους να τα αγκαλιάζουν
Επιθυμώ να μην κρύβω την ψυχή μου
Τουλάχιστον ξέρω αυτό

Ευχαριστώ, λοιπόν, για την ευκαιρία

Αθήνα, 8/3/2020