AY KIZI

ara bölüm Güvensizlik

Merhabalar yukarıdaki modelimiz: Blanca Soler baş rolümüz iyi okumalar...

Otobüste ilerlerken ben yine düşüncelerin esiri olmuştum, çok sık yaşadığım bir durumdu. Düşünüyorum da ailemin yanında neşe tomurcuğu oluyordum , ama onlar yokken sessiz yürüyen bir hayalet gibiydim.
Ben insanlara karşı hayalettim aslında ....
Ailem yanımda yokken , benim var olduğumu düşünmüyorum , hayatım yokmuş gibi hissediyordum.

Bu kısım anlatım kısmı olay için diğer bölüme geçebilirsiniz isterseniz..

İnsanlar bana çok ulaşılmaz geliyor. İnsanların yüzün de maske vardı; kimileri acılarını saklıyordu. Benim gibi.. mutlu görünüp ,içten içe paramparça olan , düşünmekten kafayı
sıyıracak hale gelenlerin maskesi.

Kiminin ise tüm pisliğini gizleyen maskesi vardı, işte bunlar iyi sandığımız, kötü insanlardı. Bu maskeyi kullanmaları karaktersizliktir . İnsanları kandırıp, güvenlerini  kırmaktır.

İyi bildiğimiz hayatlar sadece görünmeyen kısmıdır yani bir oyundur.
O güvenleri kazanmak hiç kolay değildir, hem de hiç.
Bu insanlar kanayan ellerini gizlemeye , yaralarını sarmaya çalışır.
Bunları yaparken dış dünyaya algılarını kapatır ,uzaklaşır ,sessizleşir...
Renkleri söner ,umutları solar ve çıkış yolu arar. Çıkış yolu için iç dünyasına bakar ve hayallerle yaşamaya başlar .Bu zamanda bu insanların kurtarıcıları vardır.
Bizim kurtarıcılarımız; kitaplar müzikler ,rüyalar ,kendi odamız ,yastığımız ,kulaklığımız, telefonumuz, eğer hep ağlıyorsanız bazen bir peçete olur, ağladığımızı gizleyen şapkalarımız bu saydıklarım yaralı insanların acil durum eşyaları , ve acılarımızı gizleyen şeylerdir.
En önemlisi sessizlik ,karanlık ,yalnızlık onların her zaman yanında olanlarıdır ,başka kimseleri yoktur. Hep kendilerine dert yanarlar ,hep kendilerini teselli ederler, hep kendi gözyaşlarını silerler , hep kendi sırtını sıvazlarlar , onlar sadece ayakta tutunmaya çalışıyorlar , onlar güçlü insanlar.
Bu süreçte kendilerini tanırlar yeni keşifler bulurlar ve bir gün yine yalnız kalırsa yine ayakta durmayı bilirler.
Onların yalnızlık bir parçası, onların hayat tutanağı!
Söz verip terk eden insanlar yüzünden kabuğuna çekilmiş insanlar . Bu insanlar benim gibi senin gibi bir çok yalnız insan var göremediğimiz bunlar bizim farkındalığımızı artırır.
Yalnızlık bize bahşedilen bir hediyedir . Herkese verilmez, bu hediyeyi kullanmayı bilenlere verilir.

Bazı insanların insan içine karışmasına tahammülü yoktur. O da benim ya da şu an satırları okuyan kişi , evet sensin yalnızlık , zavallılık değildir! Sosyal olmakta kötü değildir ama burada ortayı bulmanızı istiyorum. Amaç insanlara yalnızlığın zavallılık olmadığını gösterebilmek. Bir şey keşfetmeniz için fırsat !

Bu bir güçtür herkeste olmaz. kendine odaklanırsın ,ne yapacağını biliyorsun yada bilmiyorsun ama kendini seçtin bu yüzden önemlisin evet hayat sıkıcı olabilir.

Beni de kırdılar, söz verdiler sözlerini tutmadılar ,beni seçmediler ve türlü şeyler olabilir . Buradaysanız seçili kişilerdensiniz .

Bende bana nasıl davranıyorsa öyle davranıyorum.

 Kısaca 'aldığın değeri ver ' .ne sen üzül ne de sen.

Şimdi gözyaşlarını sil, istersen ağlayabilirsin serbestsin ama çok düşünüp kendini harap etme başın ağrıyana kadar ağlama !!
Kendine bir tutunak yap yada bul , oluştur . Bu kelimeleri yazıyorsam ben bu tutanağı çoktan bulmuşumdur.

Evet size hem motive verdim hem de anlattım kimse ne yaşadığımızı bilmiyor ama buradaysanız aynı amaçtan geldiniz. Hoşgeldiniz güvenli bölgeye.