နှင်းတစ်ယောက် အိမ်ပြန်ရောက်ချေပြီး နေ့လည်ကဆရာမနဲ့ ပျော်ရွှင်ခဲ့ရတဲ့အချိန်လေးကို ပြန်လည်သတိရမိပြန်သည်။နှင်းရေးချိုးဖို့ပြင်ဆင်လိုက်သည်။
ရေခနစိမ်လိုက်လျှင်ပင်းပန်းတာတွေ အကုန်ပျောက်သွားပေမည်လေ။ခနနေတော့ရေချိုးတာပြီးစီးသွားသည်။ပေါ့ပေါ့ပါးပါးအဝတ်တစ်ထည်ဝတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ကာဖုန်းသုံးနေလိုက်သည်။ကြည့်နေရင်း ကြယ်စင်ဆီမှဖုန်းဝင်လာပေသည်။
"ဟဲ့နှင်းရေ"
"အေးပြောလေ"
"အိမ်လာခဲ့လေ နော်ထူးလဲခေါ်ထားတယ်"
"ဘာလုပ်ဖို့လဲ"
"လာခဲ့စမ်းပါ နင်ကလဲ"
"အေးအေး လာပြီ"
"နင့်မားသားကြီးပါခေါ်ခဲ့"
"ဟယ် ဘာလုပ်ဖို့တုန်း"
"လျှာမရှည်စမ်းနဲ့ အမတော် ငါပြောရင်နားထောင်လိုက်ပေါ့"
"မသာမရေ လီးပဲ လာခဲ့မယ်"
"ယဉ်ကျေးလိုက်တာသယ်ရင်းရယ်"
နှင်းလဲ ကြယ်စင်ပြောတဲ့အတိုင်း အမေ့ကိုခေါ်ပြီး ကြယ်စင့်အိမ်သိူ့ချီတက်လာပေသည်။ကြယ်စင့်အိမ်ရောက်တော့ နော်ထူးတို့သားအမိလဲရောက်နေချေပြီ။
"အမေကြီးရေ နှင်းလာပြီ"
"အေးအေး လာငါ့ညမတို့"
ကြယ်စင်တို့က ဖော်ရွေစွာကြိုဆိုကြပေသည်။
"နော်ထူးနဲ့ နှင်း အခန်းထဲသွားဆော့မယ်"
"ဟဲ့ နင်တို့ကဆော့ရမယ့်အရွယ်လား"
"သိဘူး ဆော့မှာပဲ"
"မနိုင်စိန်တွေ"
"ဟုတ်ပရှင် အမ ညမတို့ကိုခေါ်တယ်ဆို"
"ဟုတ်တယ်ညမရေ"
"ဘာပြောမလို့လဲရှင်"
"ဒီလို ငါ့ညမရေ ကလေးတွေကိစ္စပါအေ"
လူကြီးတွေစကားပြောနေချိန်ကြယ်စင်တို့ကတော့အခန်းထဲသို့ဝင်ခဲ့သည်။
"ဟဲ့ နင်ကဘယ်ပျောက်နေတာတုန်း"
"ငါလား"
ကိုယ့်ကိုကိုယ်လက်ညှိုးထိုးကာပြောလိုက်သောနှင်း
YOU ARE READING
မြတ်နိုးရသူ
Fantasyမပိုင်ဆိုင်ချင်ပါဘူး ငေးကြည့်ရရုံနဲ့ကျေနပ်ပါတယ် ဆရာမရယ်...နှင်းဆီနီနီကိုသိပ်သဘောကျတဲ့ဆရာမ နော်ထူးကတော့...ဆရာမကိုပဲသဘောကျမိပါရဲ့..။ ဇာတ်ကောင်နမည်က နမည်အရင်းတွေထည့်သုံးထား တာမို့ ဆရာမတွေကိုထိခိုက်လိုစိတ်မရှိပါဘူး.... စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းသက်သက်ပါနော်...
