"ဗျို့..အထူးရေ"
"ရှင်...အော်...အမဝတ်ရည်လာလေ ကိုကြီးလဲပါလာတာလား"
"အေးဟုတ်တယ်အထူးရေ...မှောင်နေပြီမလို့နင့်အကိုကိုခေါ်လာတာ"
"ဟုတ်..လက်ဖက်သုတ်ပေးမယ်ခနလေး..အမဝတ်ရည်"
"မလိုပါဘူးတော်...ကျုပ်တို့လာတာအကြောင်းရှိတယ်တော့"
ဟန်ရေးတစ်ပြင်ပြင်နဲ့အမဝတ်ရည်က နော်ထူးတို့ထိုင်တဲ့ကွပ်ပြစ်လေးဆီလျှောက်လာသည်။ထို့နောက်ဟန်ပါပါထိုင်လိုက်ပြီး..နော်ထူးကိုတစ်ခုခုပြောမည့်ပုံပင်။
အမဝတ်ရည်က..အသားခပ်ညိုညို..မျက်နှာမှာလည်းအတော်ပင်လှသည်။ရွာမှာသူကကွမ်းတောင်ကိုင်ပန်းတောင်ကိုင်ဖြစ်သည်။တောသူမို့သူမအလှယဉ်သည်။ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းရှိတာလည်း ဒီရွာသူတွေရဲ့ချစ်စရာအကျင့်ပင်..။ခုလို အသားညို..စကားချို ပြီး ငိုပြောရင်ပိုချောတဲ့အမဝတ်ရည်ကို ပိုးပန်းတဲ့ကာလသားများဟာလည်းမနည်းပေ..။
နော်ထူးလည်း ရေနွေးကြမ်းလင်ဗန်းလေး အပြေးအလွှားသွားယူလာတော့...ဆရာမက အမဝတ်ရည်ကိုစကားဆိုနေ၏။
"ဟုတ်လား..ပြောပါဉီး..ဝတ်ရည်ရဲ့"
"ဒီလိုဆရာမရဲ့....အိမ်ကိုအမေကခေါ်ခိုင်းလို့ပါတော်
လာခဲ့ပါဉီးတဲ့..လူကြီးတွေစကာဝိုင်းရှိတယ်လေ
ကာလသားတွေရောအပျိုတွေရောရှိတယ်..သူငယ်ချင်းတွေပေါ့တော် လက်ဖက်လေးစား
စကားလေပြော.. ပျော်ဖို့ကောင်းတာပေါ့တော့်
အဲ့တာ ဆရာမတို့ပျင်းနေမယ်ဆိုးလို့ စကားပြောဖို့လာခဲ့ပါတဲ့..ရွာကသူတွေနဲ့လည်းပိုရင်းနှီးအောင်လို့တဲ့။"
"ဖြေးဖြေးပြောပါအမဝတ်ရည်ရယ်...ရော့ရေနွေးလေးသောက်ဉီး"
"ကျုပ်အားပါသွားလို့ပါတော့"
"ငယ်ကလည်း..ဝတ်ရည်ကိုစနေပြန်ပြီ
ငယ်သွားမှာလား"
"သွားမယ်လေ.."
"ဟုတ်ပြီ ဒါဆိုသွားကြမယ်..ခနလေးဆရာမ တံခါးတွေပိတ်လိုက်ဉီးမယ်"
"ဟူတ်ကဲ့"
ဆရာမတံခါးပိတ်နေတုန်း..ခနကသွားယူလာတဲ့ရေနွေးကြမ်းဗန်းလေးကို နော်ထူးကသွားသိမ်းသည်။ပြီးနောက်လေးယောက်သား..အိမ်အနောက်ကနေတစ်ဆင့် ကြီးကြီးအိမ်သို့သွားကြသည်။
YOU ARE READING
မြတ်နိုးရသူ
Fantasyမပိုင်ဆိုင်ချင်ပါဘူး ငေးကြည့်ရရုံနဲ့ကျေနပ်ပါတယ် ဆရာမရယ်...နှင်းဆီနီနီကိုသိပ်သဘောကျတဲ့ဆရာမ နော်ထူးကတော့...ဆရာမကိုပဲသဘောကျမိပါရဲ့..။ ဇာတ်ကောင်နမည်က နမည်အရင်းတွေထည့်သုံးထား တာမို့ ဆရာမတွေကိုထိခိုက်လိုစိတ်မရှိပါဘူး.... စိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းသက်သက်ပါနော်...
