Pov Sharon
Het was 17 mei, wat betekende dat het alweer tijd was voor een nieuw concert. Nils stond opgewonden te springen in zijn kamer voor de spiegel, terwijl ik met mijn armen over elkaar heen geslagen boos op de bank zit. Mijn moeder had me gezegd, dat als ik niet voor Nils meeging, dat ik Rein de komende tijd niet mocht zien. Boos werd ik wel, want mij kon je niet iets verbieden als ik er zo lang naar uitkeek. Nils kwam enthousiast de trap afgelopen. Hij keek me even aan en zuchte, daarna liep hij naar mijn moeder die in de keuken stond. Ik stond op en ging aan het keukeneiland zitten. " Mam, ik vind dit echt onzin. " Zei ik boos. " Lieverd, het is toch ook niet leuk voor Nils als je niet meegaat. " Ze trok haar wenkbrauw op en keek naar Nils die zich stilletjes van ons had afgedraaid en zich een broodje pakte.
" Oke Nils, heb je al je spullen bij elkaar gepakt? We moeten over een kwartier gaan. " Zei mijn moeder. Hoe dichterbij het kwam, hoe nerveuzer Nils werd. Ik werd er gek van, net zoals Nils. Ik liep volgensmij in de weg, waardoor Nils nog meer gestrest werd. Nadat Nils zijn spullen bij elkaar had gepakt stapten we in de auto. Mama en Nils voorin, en ik achterin. Nils praatte en praatte maar over het concert door, terwijl ik stilletjes achterin naar de landschappen keek die voorbij vlogen. Mama reed met een hoog tempo om op tijd aan te komen voordat er al heel veel fans zouden staan. Een ding was zeker; ik had echt geen zin. Ik vond het super voor Nils, maar zelf vond ik er niet veel aan. Als ik met vriendinnen in de stad liep werd ook ik herkend en dan moest ik altijd fake lachen op de foto's die de fans maakte. Opeens schoot me wat te binnen. Ik zou Rein zien! Die gedachten klaarde mijn slechte bui al iets meer op en ik ging rechter op de achterbank zitten. Ik keek even of mijn haar goed zat en mijn makeup. Nils keek om en rolde zijn ogen toen hij het zag. Ik zette een neppe lach op, in de hoop dat Nils niet merkte dat het fake was. Natuurlijk wist hij net zo veel als ik, dat ik er géén zin in had. " Kom op Sharon, ga er niet zo verveeld bij zitten. " Zei mijn moeder terwijl ze nog steeds naar de weg keek. " Laat haar even mam. " Nam Nils het voor me op. " Nils, ik praat tegen Sharon. " Nils zuchte even. " En ik zeg dat je haar met rust moet laten. Ze wilt het niet, klaar. " Al snel ging mijn moeder daar weer op en 5 minuten later zaten ze stilletjes naast elkaar. Ik vond het lief wat Nils deed, ondanks dat ik nog steeds boos was dat hij Rein had gesneden met dat mes. Hij had zijn excuses aangeboden, en daar liet Rein het bij. Hij vond alles prima, want Nils stemde er ein-de-lijk in mee dat Rein en ik bij elkaar mochten zijn. 'Ik mag ook met Esmee van jou dus mag jij ook met Rein.' Waren de precieze woorden die hij gister nog zei toen ik naar zijn kamer liep om hem weltrusten te wensen. Een glimlach vormt zich weer rond mijn lippen. Nils was een goede broer, ookal vond hij van niet.
