Pov Sharon
Ik heb Rein de afgelopen 5 maanden nooit meer gesproken. MainStreet is tijdelijk stilgelegd omdat de jongens onderling veel ruzie hadden. Nils was boos op me, omdat dankzij mij MainStreet zogenaamd uit elkaar gevallen was. Gelukkig is hij er al overheen, en probeert hij het langzaam bij te leggen met Rein. Ik hoef Rein niet meer te zien, want het was waar. Esmee heeft haar excuses niet aangeboden en heeft niet meer met Nils, volgensmij had ze er wel behoefte aan maar ik? Ik hoefde haar niet meer als vriendin. Ze wist hoelang ik op Rein was en toch deed ze het. Ik keek even in de spiegel en deed mijn haar goed. Vanavond zouden de jongens hier komen op het feestje van Nils, hij werd namelijk 17. Ik had me extra mooi aangekleed, want je wist maar nooit of het goed kwam met Rein. Eigenlijk nam ik me voor om hem te negeren, maar ik wist hoe ik soms kon zijn. 2 uur later staan er al een paar mensen binnen, maar geen enkele jongen van MainStreet te zien. Na een paar minuten zie ik Owen en Daan binnen komen lopen. " Daan, Owen! " Roep ik en ik ren op ze af. Ze nemen me in een knuffel. " Ik heb jullie zo gemist! " Gil ik. " Waar is Rein? " Vraag ik daarna meteen. " Kijk maar op twitter. " Zeggen ze. Ik open mijn twitter en zoek Rein op. Ohja, vergeten te vertellen; Rein had me inmiddels gedeblokkeerd op alles. Ik zocht geen contact met hem, maar ik wilde wel weten waar hij mee bezig was.
"@reinduif: @nilskaller Sorry man, ik kan het niet, ik kom wel een andere keer. "
Ik keek verbaasd naar mijn beeldscherm. Hij kon het niet? Wat kon hij niet? Ik keek Owen verbaasd aan. " Hij wilt je niet onder ogen komen. " Fluisterde hij in mijn oor. En op dat moment, zag ik Rein in de deuropening staan. Even leek mijn hart stil te staan. Het geluid leek gedempt en het leek alsof alles om me heen verdween behalve Rein. Ik keek naar hem, hij zag er goed uit. Hij keek terug maar maakte geen aanstalten om naar me toe te lopen. Tranen prikkelde in mijn ogen, maar even kneep ik ze dicht. Toen ik ze weer openden, stond Rein er niet meer. De deur was dicht en er stond niemand. Ik draaide me weer om en liep naar Nils. " Ik ben naar mijn kamer. " Nils keek me even verbaasd aan, maar knikte toen lachend. " Oke, zussie. " Hij drukte een kus op mijn wang. Hij was niet helemaal helder, dat merkte ik. Ik liep naar mijn kamer. Was het dan echt allemaal in mijn gedachten? De deur ging open, maar ik nam niet de moeite te kijken wie het was. Oke, dalijk was het een of andere zuiplap die in mijn kamer over wou geven. Op dat moment opende ik toch maar mijn ogen en ik zag Rein staan. En alweer stond mijn hart weer even stil. Hij kwam dichterbij en ging naast me op bed zitten. " Re..in. " Ik kwam moeilijk uit mijn woorden. " Ssst, zeg maar niks. " Rein trok me in een knuffel. Ik sloeg mijn armen om hem heen en even rook ik zijn heerlijke geur. Rein bracht zijn lippen naar mijn wang en drukte er langzaam een kus op. " Het spijt me zo, " Zei hij. Even dacht ik dat er een excuses kwam, maar daarna volgde er een " Ik wil je niet meer zien of met je omgaan, ik kan het niet. " Verbaasd staarde ik naar hem. Hij liet me los en stond op. " Sorry, ik ben nu met Esmee. " Zei hij en hij verliet mijn kamer. Ik ging huilend in bed liggen. Wat hij zei, vond ik niet het meest geweldige wat hij ooit gezegd had. Maar een ding was zeker; ik zou altijd van Rein blijven houden.
[ A/N: sla dit niet over aub!!! Dit verhaal is afgelopen, maar ik heb goed nieuws 😼 Straks ( of morgen ) zal ik deel 1/intro van Hard to love 2 plaatsen! Dus als jullie dit verhaal leuk vonden, lees dan deel 2! ]
