Pov Rein
Ik zit in de trein onderweg naar Sharon en Nils. Veel zin erin had ik niet, want ik had Nils niet meer gezien of gesproken. Nog steeds vond ik het raar dat Nils het oké vond dat ik met Sharon in bed lag, maar ik liet het maar zo. Ik stap bij de juiste bestemming de trein uit en begin te lopen naar Nils' huis. " Hey Rein! Nils en Sharon zijn allebei boven! " Zei Bettina zoals altijd vrolijk. Ik glimlachte naar haar en liep naar boven. Ik liep Sharons kamer binnen en zag Nils en Sharon op bed zitten. " Uh hey. " Zei ik maar. Ze keken allebei op en Sharon glimlachte. Nils leek verbaad over het feit dat ik hier gekomen was en meteen kreeg ik weer zenuwen. Dit was gewoon niet meer normaal, om bang te zijn voor mijn eigen bandgenoot en soort van broer. Ik liep naar ze toe en Sharon trok haar benen in zodat ik voor haar kon zitten. " Wat doe jij hier? " Vroeg Nils nog steeds verbaasd. Ik ging even wat beter zitten. " Sharon en ik hadden afgesproken. " Zei ik schor. Het leek wel, hoe meer ik tegen Nils zei, hoe erger mijn stem werd. Ik begon langzaam te trillen en Sharon merkte het op. " Rein, je trilt helemaal. " Zei Sharon en ze trok me tegen zich aan. Ik sloeg mijn armen een beetje om haar heen en hield haar stevig vast. Kon ik dit gevoel maar voor altijd hebben, helaas. Sharon pakte een deken en gaf die aan me. " Gaan jullie maar praten, ik laat jullie even alleen. " Zei ze en weg was ze. Nils keek me aan, waardoor ik een beetje bang werd. " Het spijt me, " Zei Nils. Verbaasd staarde ik hem aan. Zei Nils nou echt sorry? Was dit echt? " Echt sorry Rein. " Ik knikte, nog steeds in schok van wat hij zei. " Ik had je nooit mogen snijden met dat mes, en ik kan jou en mijn zusje niet verbieden niet met elkaar te gaan als ik hetzelfde doe. " Wat hij zei verklaarde al een beetje waar de sorry vandaan kwam. " Ik heb er echt een reden voor, dat meen ik. " Nils zuchte even en vervolgde zijn verhaal. " Ik heb echt geen goede band meer met Sharon, sinds dat ik in MainStreet zit. Ze heeft een betere band met jou en de jongens dan met mij. En ik laat mijn boosheid kwijt op jou omdat jullie verliefd op elkaar zijn. " Ik knikte. " Je had het me kunnen zeggen Nils, echt waar. " Hij knikt en staat op. " Echt sorry man. " En hij liep weg.
