Kaamos

𝐃𝐮

Etraf sessizdi. Klasik bir ergen tiplemeleriyle dolu Amerikan lisesinin otoparkına ilerlerken içimden sövüyorum.

Neden önceki aptal terapistimi babam dinleyip beni tekli eğitimimden koparmıştı ki!

Elbette iyi yanları vardı bir nebze ama insan denilen varlığı sevmediğim ve gelen kusma isteğini bastırmak benim açımdan zordu.

Pek fazla kişiyle konuşmuyorum genelde bir iki oğlan. Tercihim olan kızlarla pek konuşmuyorum biriyle ne zaman flört edecek olsam bir şekilde Ares ya savuşturuyor ya da kendinden hoşlanmalarını sağlıyor.

Evet benim ağabeyim öldürülmesi gereken bir piç.

Ellerimi birbirine sürttüm sağ elimin üstü hala kırmızıydı dün gece bıçakla şarap değdirdiği her yeri parçalamak ister gibi derimi soyarak yıkamıştım hala acıyor olması sinir bozucuydu.

Arabaya varınca çantamdan anahtarı alıp kapıları açtım gereksiz kalabalığa son bir kez bakıp oradan ayrıldım.

Aptal insanlardan uzaklaşmak beni rahatlatıyor. Evet dışarıdan kimseye laf etmeyen sessiz ve sakin bir yapım var gibi gösteriyorum ama gerçekte agresif bir şekilde hepsinin yalvaran sesini duymayı diliyorum.

Yine terapiye gidiyordum. Daha iki saat vardı. Yolumun üzerinde ki cafelerden birini seçip durdum.

Kafe boş sayılırdı arkada çalan iğrenç ve pek duyulmamış pop parçasıyla gözlerimi devirdim ama puan bakımından yemeklerinin iyi olması midemi cezbetmişti.

Boş yola bakan bir masaya ilerledim az insan daha çok kendi kendime kalmak demekti.

Hızlı bir şekilde kahvaltı tabağı istedim adam bana tip tip baktı. İnsanların gereksiz merakı ve aptallığı...

"Hanımefendi saat öğleden sonra dört?"

Elimde ki telefondan günlük görevlerime tik atarken konuştum.

"Bu beni ilgilendirir beyefendi şimdi kahvaltı yapıcam."

Adam başını tamam anlamında sallayıp gitti.

Telefonu bırakıp dışarıyı izlemeye başladım. Dünya büyük olduğu kadar aptallarla da dolu olması sinir bozucuydu.

Çantamdan çıkardığım elimi kızarmış deriye sürdüm yanma hissinin varlığı beni rahatlatıyordu.

İçimde bir sıkıntı vardı kendi sınırlarıma yaklaşıyorum her konuda. Kendimi bastırmak çok zorlaştı kişiliğimi istek ve arzularımı gizlemek artık imkansız.

Babam... Ölecek olması beni üzmüyor sanırım bunun elbet olacağını biliyordum en azından tek tesellim Ares'in manipülasyonu ile kendini öldürmeyecek olması çok rahatlatıcı benim için.

Zaman yaklaşıyor.

Plan tamam.

Ama kendimi açığa çıkarmaya hazır mıyım?Kendime olan güvenim ve mükemmeliyetçi düşüncem bunu yapmama engel olursa ömür boyu köle olurum.

Bu olasılık beynime işledi sanki kendimi onun kölesiyken hayal etmek ve bu hayalin en korkunç sayılacak anlarda gelmesi nefes almamı engelliyordu.

Kendime güvenim vardı bir çok defa kesme ve biçme gibi işlemler yapmıştım babam cerrah ellerine sahip olduğumu söyleyip hayvan leşleri üzerinde çalışmama hep izin vermişti ama bir insanı canını aldığım aptal bir domuz sayabilecek kapasiteye eriştim mi?

Ares'in düşünce tarzının korkunçluğu üstüme çöktü.

Bu sapkın eşlilik ve kan düşüncesini ona annem aşılamış.