Düşlerimden

Bölüm 2

Düğün albümü, tatil videoları ve buna benzer bir sürü anılar...Kaybettiğim anıları geri getirmeme yardımcı olacak tüm materyalleri bir araya getirip televizyonun önündeki küçük masaya yaymıştım.Hepsinin üzerinde göz gezdirdikten sonra hatırlamama en çok yardımcı olacak şeyi, DVD'yi televizyona takıp çalıştırdım.Videonun başlangıcında ondan habersiz Robert'ı çekiyordum.Çekiyordum diyorum, çünkü fısıltıyla telefona bir şeyler söylüyordum.

"Cips sağlıksızdır, Kate!Dondurmanın içinde glikoz şurubu var, Kate!O elindeki çikolata mı?Böyle yemeye devam edersen benden yavaş koşacaksın, Kate!Bana hep böyle diyorsun Rob!Ama işte bak, sen de şu anda kocaman baton bir pastayı götürüyorsun.Bunu yapmayacaktın.Şimdi yandın!"

Telefonu içeri doğru götürüp pasta yiyen Robert'a göstermiştim.

"Pasta güzel mi, Rob?"

Robert önündekini yemeyi bırakmış, suçlu bir çocuk gibi şaşkınca kameraya bakıyordu.

"Sen ne yapıyorsun?Video mu, o?Bunu yapamazsın!"

"Yaptım, bile!Tadı nasıl?Bu sağlıksız şeyi bana da önerir misin?"

Robert tezgahın ardından koluyla telefona uzanmaya çalışmıştı.

"İnsanlardan izinsiz onları çekmek çok yanlış biliyorsun değil mi?"

Telefonu geriye çekip yüzünü yakınlaştırmıştım.

"Sana söz veriyorum bu görüntün sonsuza kadar benimle kalacak.Sadece sağlıksız bir şeyler yemek istediğimde artık beni engelleyemeyeceksin.Hepsi bu!"

Robert tezgahın etrafından dolanıp peşime düştüğünde yazlık olduğunu düşündüğüm bu evde odalar arası koşuştururken bağırıyordum.

"Küçücük bir pasta yedin ama şuna bak!Bunu hemen bahane edip yavaşlamışsın!Tanrım, gerçekten koşamıyorsun!"

Bu cümlemden birkaç saniye sonra telefon elimden düşmüş ve video kapanmıştı.Muhtemelen Robert'a yakalanmıştım ama buna rağmen videoyu silmemesi aramızdaki iletişimin ve bağın göstergesi gibiydi.Kollarımı bağlamadan hemen önce diğer videoya geçtim.Bu seferki videoda ayakkabılarımızı elimize almıştık.Kumsalda denizin sığ yerlerinde geziniyorduk.

"Rob, bugün neler yaptığımızdan bahsetmek ister misin?"

Robert kameraya bakıp sırıttı.Sonrasında sussa da ısrarımla yaşadıklarımızı anlatmaya çalışmıştı.

"İtiraf etmemi mi istiyorsun?Tamam bu kabul edilebilir bir istek.Bunu yapacağım."

"Hadi ama bu kadar üzülme!Her insan hata yapar."

Robert kaşlarını çatıp kameraya yaklaştı.

"Hata mı?Sadece yollar birbirine benziyordu, hepsi bu!"

Kamerayı kendime çevirip olayı ben anlatmaya başladım.

"Olmamız gereken yerden 5 saat uzakta olduğumuzu az önce öğrendik ama şimdi oraya gitmiyoruz.Çünkü nereye geldiğimizi bilmediğimizden bir otel odası bulup tatilimizi burada yapmaya karar verdik ama o hâlâ bunu kabul etmiyor."

Robert telefonu elimden alıp uzaklaştırarak ikimizi de ekrana aldı.Diğer elini omzuma atıp günbatımında romantik yürüyüşümüzü sonlandırdı.

Bir başka videomuz evimizin mutfağında çekilmişti.Telefonu yatay şekilde bir yere sabitleyerek telefona ikimizi de sığdırdıktan sonra bir şeyler konusunda ısrarcı davranmıştım.

"Hayır, ben daha çok biliyorum."

"Ben daha iyiyim, Kate.Üzgünüm!"

"Ben daha iyiyim ve bunu anlayacaksın!Şimdi söyle bakalım.İlk ne zaman tanıştık?"