Düşlerimden hikayemizin sonuna geldik. Kısa bir yolculuktu ama severek yazmıştım. Bu hikayede etkileşimimiz az oldu. O yüzden lütfen son kez oylamayı ve yorumlamayı unutmayın. Başka hikayelerde görüşmek üzere... Hoşça kalın... :)
***
"İşte böyle oldu, Ashley!Bundan ne anlamalıyım?Beni kıskandı mı?Beni seviyor mu?Bana kırgın mı?Öyleyse neden yaşadıklarımız hakkında 'hata' diye bahsetti?Tam olarak bu kısımda bana cevap verip yardımcı olman gerekiyor!Ashley!Ashley!"
Arkadaşım gözlerini mümkün olabildiği kadar irileştirmiş, kıpırdamadan beni izlemeye devam etmişti.Son seslenişimle aramıza dönmeyi başardı.
"İnana...İnanamıyorum!Ben...Aranızdaki uyumu fark edebilmiştim ama bu...Bu...Tahmin edilemezdi.Yani sen ve William o yemeğin gecesinde..."
Boğazımdaki gıcığı temizleyip etrafa bakındım.Kimsenin bize bakmadığından emin olduktan sonra devam ettim.
"Tamam, konumuz bu değil!"
"Konumuz tam olarak da bu, Jessica!Sen ve William..."
"Aslında Kate ve Robert...Ama tabii mantıken onlar biz oluyoruz..."
"Operasyona da o yüzden mi gitmedin?Onu korumak için yanlış bir hamle yapıp birilerini tehlikeye atarım, diye mi düşündün?"
Önümdeki sudan bir yudum içip asıl haberi söylemek için güç almaya çalıştım.
"Bu...Oldukça...Hassas bir düşünce olurdu ve ben o kadar da hassas düşünen bir insan değilim.Kate öyleydi, kendini güçlü göstermek için bir nedeni yoktu sık sık ağlıyordu ama benim sert olmam için çok nedenim var.İşim var bir kere, ayaklarımın üstünde durmalı ve ciddi olmalıyım.Burada ağlayan insanlar sevilmez.Sert ve kendinden emin karakterler..."
Başını iki yana savurup beni tüm bu karmaşanın içindeki asıl soruyu cevaplamaya davet etti.
"Neden?Operasyona neden katılmadın, Jess?"
Terfimi almaya bu kadar yaklaşmışken, bir yıldır verdiğim emeğin karşılığını neden almamıştım?Neden o görevde William'ın yanında olamamıştım?Kariyerimin zirvesini yaşatacak görev sonrası o operasyona neden katılmamıştım?Hazır ol, Ashley!İşte, cevap geliyor...
"Ben, Kate değilim ama onun hatasının bedelini benim ödemem gerekiyor...Bir karar vermeliyim...Ama nasıl bir karar vermem gerektiği hakkında...Hiçbir fikrim yok.Ben, bunu onunla da paylaşmak istedim ama yaşadıklarımıza hata deyince vazgeçtim...Ben...Robert'ın...Yani, William'ın...Bebeğine...Hamileyim."
Ashley şaşkınlığını masaya ani ve sertçe vurup çok da kullanmadığı küfürlü bir kelimeyi savurarak yaşamıştı.Elini ağzıyla kapayıp bize bakan insanların önüne dönmesini bekledi.
"Bebek...Bebek...Bebek için...Operasyonda vurulursan diye...Tahmin edilemez!Kesinlikle tahmin edilemez...Ne yapacaksın, peki?Ona söyleyecek misin?Hata, demiş ama...Yüzükte de William yazıyor...Olamaz, senin gibi konuşmaya başladım ve ilk defa...Ne yapman gerektiği hakkında net bir fikrim yok!"
"Ashley, sakin ol!Lütfen, sesini biraz alçalt ve kendine gel!Sen bile bu tepkiyi veriyorsan William kesin çıldırır!Ne yapacağım, ben?O, bir bebek ve...Masum...Suçlular gibi değil kaldı ki onda da hayatımız tehlikeye girmediği sürece insanlara zarar verecek bir şeyler yapmıyoruz."
Ashley öksürüp dik oturarak eski haline dönmeyi denedi.
"Şanslısın ki fikrim yok değil net bir fikrim yok, dedim.Şu an yapman gereken şey William'la konuşmak tabii ki.Ben olsam öyle yapardım, herkes böyle yapar."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Düşlerimden
Ficción Generalİnsanlar hayatları boyunca anı biriktirmek için yaşarlar.Bunları ölümsüz hale getirmek için resmederler, fotoğraf çekerler, günlük tutarlar, yazılar yazarlar.Sanki onları kaydetmek kaybetme ihtimalini ortadan kaldıracakmış gibi, sanki ölümsüz olmala...