Düşlerimden

Bölüm 4

İlk defa o gece rüyamda bazı hatıralarımdan olduğunu düşündüğüm, öyle olmasa bile yeterince gerçekçi hissettiren kesitler görmeye başladım.Karanlık bir sokaktan geçip ortağı olduğum kafeye gelmiştim.Kafe en başında boştu.Sonrasında ortaya birden Erica çıkmıştı.Gergin ve öfkeli hallerine bakılırsa biriyle tartışıyormuş gibiydi ama diğer kişiyi görememiştim.Kadın, kafasını çevirip beni görünce olduğu yerden ayrılarak daha önce kafede yaptığı zoraki gülüşüyle beni oyalayacak bir şeyler söylemeye çalıştı.Onu dinlemeyip tartıştığı kişiyi bulmak istediğimde etrafta o kişiden hiçbir iz kalmamıştı.Gözlerimi açıp rüyamı sonlandırdım.Hava hâlâ karanlıktı.Uyku sersemi halimle yataktan doğrularak etrafımı biraz izledikten sonra uykumun ikinci faslına, derin uykuma geçmiştim.

***

Robert işe gitmek için tıraşını olmuş, kıyafetlerini giymişti.Günün en sevdiği öğünlerinden biri olan kahvaltı için bir şeyler hazırlamıştı ve bunu yaparken beni istemeden de olsa uyandırmıştı.Yataktan kalkıp içeriye gittim.Saatin erken olduğunu hatırlatsa da kaçan uykularımın geri gelmesini sağlayamadığımdan yatağını topladığı koltuğa uzandım.Kahvaltısını ederken onunla dün geceki rüyam hakkında konuşmaya çalıştım.

"Robert, şu Jessica...Onunla iyi anlaşabiliyor muydum?"

Ağzına götürdüğü çatalı bir süre orada bekletip düşündü.Acaba sorum onu kızdırmış mıydı?Çatalını ağzından çıkardığında masaya bırakıp çayını yudumladı.

"Erica.Adı, Erica."

Elimi havaya savurup bunun benim için önemsiz bir detay olduğunu, devam etmesi gerektiğini belirttim.Robert konunun içeriğini çok da vermeden lafları ağzında geveledi.

"Normaldiniz...Yani...Ortakların anlaşması zordur...Hele sizinki gibi hazır bir işte sonradan kurulan ortaklıklar...Ama öyle ya da böyle...Anlaşıyordunuz, işte.Aslında ortaklığı yürütme işini...Sana bırakmıştım.O yüzden...İşin iç yüzünü çok da bilmiyorum...Senin anlattığın kadar..."

Kafamı sallayarak söylediklerini dinlediğimi ve olayları bağlamaya çalıştığımı belli ettim.Kaşımı çatıp sorumun cevabını içinden seçtim.Anladığım kadarıyla Erica'yla fazla anlaşamıyordum ve muhtemelen Robert Arthur'la çalıştığı için onun eşiyle zorunlu ortaklık kurmuştum.Bu da hayalim olmayan, hayalim için basamak olan şeyi açıklıyordu ama bu sırada aklıma takılacak olan yığınlarca soru o dakikalarda Robert'ın bir an için kaçırdığı gözleriyle oluşmuştu.

***

Robert iyi, düşünceli, bakımlı ve oldukça disiplinli biriydi.Kendi doğruları ve bunların uygulanmasını sağlayacak sert bir ifadesi vardı.Bu mizacı ona sormam gereken şeyler konusunda beni engelliyor ve hatırlama sürecimi uzatıyordu.Bunun sebebi ondan korkmam değil, yüzünden doğru mu yalan mı söylediğini kestiremememdi.Sadece bazı zamanlarda çok ufacık bir bakışını ya da başını hafifçe eğişini yakalayabiliyordum.Tıpkı bu sabah yakaladığım gibi...Acaba benden ne saklıyordu?Belki Erica'yı kafeden atmaya çalışıyorumdur ya da belki de o benim için aynı şeyi düşünüyordur.Acaba araba kazası Erica'yla ilgili olabilir miydi?Arabanın frenlerini kesip beni ortadan kaldırmak istemiş olabilir...Hayır, arabada böyle bir sorun olsaydı Robert beni uyarırdı.Belki de uyarmazdı.Yoksa Erica'yla birlik olup...Hayır, bunu yapmaz!At bu düşünceyi kafandan.Dün onun suratını gördün.Ne kadar da pişmandı!İyi de neden pişmandı?Kazayı engelleyebilir miydi?Yoksa fırsatı varken engellememiş miydi?Ah, saçmalama, Jessica!Aman, Erica.Of, Kate!Adını bile bulamazken senden neler sakladığını nasıl bulacaksın?Hadi, kafanı kullan!Robert'ın benimle ve Erica'yla ilgili neyi sakladığını ve neden sakladığını anlamak için basit bir plan yapmaya karar verdim.Hemen sonrasında süreci hesaplayıp harekete geçerek A.Y.R.O.P'u (Akşam Yemeğiyle Robert'ı Oyalama Planı) işleme soktum.Onu önce leziz bir yemekle oyalayacak sonra da fark ettirmeden sorularıma cevap vermesini sağlayacaktım.Böylelikle hem o hem de ben akşam yastığa kafamızı koyduğumuzda rahat bir şekilde uyuyabilecektik.