Unicode~
"အကြွေးတွေကို ကိုယ်နောင်ဘဝအထိ လျှော်ပေးနိုင်တယ် မင်းသဘောပေါက်"
"ပြီးတာပဲလေ။ အဲ့လိုဆို ကျွန်တော်က ပိုတောင် သက်သာသေးတယ်"
"တစ်ခုပဲ.. ကိုယ် မင်းကိုတော့ လက်မလွတ်ပေးနိုင်ဘူး။ ဘာအကြောင်းနဲ့မှ မလွတ်ပေးဘူးဆိုတာ မင်းသိထား"
"ရတယ်လေ။ ခင်ဗျားက စိန်ခေါ်တယ် ဆိုတော့လည်း။ ကျွန်တော်ကလည်း မရရအောင် ထွက်ပြေးပြမယ်"
လူတစ်ယောက်ဒေါသတငွေ့ငွေ့တောက်လောင်နေပုံကို သူပြုံး၍ ကြည့်နိုင်သည်။ ထိုသူဟာ Kim Taehyung ဖြစ်နေခဲ့မယ်ဆိုလျှင်ပေါ့။
တစ်လျှောက်လုံးမှာ Taehyung စိတ်ဆိုးနေတာမဟုတ်လျှင် ဝမ်းနည်းပြိုလဲနေတာကိုသာ တွေ့ခဲ့ဖူးသည်။ တစ်ခါတလေတော့လည်း ပျော်နေပုံလေးကို တွေ့ဖူးချင်သား။
သူဘယ်လောက်ထိ ရူးသွပ်သလဲဆို Taehyung ရယ်မောနေတဲ့ပုံတွေကို စိတ်မှန်းနဲ့ ပန်းချီကားတွေ ဆွဲထားမိသည်အထိ။ ပန်းချီဆရာများ၏ လက်ရာထဲ ကိုယ့်အသည်းက ရွှန်းရွှန်းဝေအောင် ပြုံးရယ်နေခဲ့တာပါပဲ။
အခုလက်ရှိမှာ သူမြင်နေရတာကတော့ သူ့ရှေ့က ဒေါသတကြီးနဲ့ တဇွတ်ထိုးလုပ်နေတဲ့ Kim Taehyungကိုသာ။
"တဇွတ်ထိုးမလုပ်နဲ့။ မင်း သူ့ကိုမချစ်ပါဘူး။ မင်းက ကိုယ့်ကို နိုင်ချင်တာပါ"
"မဟုတ်ဘူး.. ကျွန်တော် သူ့ကို တကယ်သဘောကျတယ်။ သူ့အနားရှိနေရတာကိုရော၊ သူ့စကားနားထောင်ရတာကိုရော သဘောကျလွန်းလို့ ရူးမတတ်ပဲ"
သူ့ကို နာကျင်စေမည့် စကားလုံးများကိုမှ ရွေးသီပြောလျက်ရှိသော Taehyungကြောင့် တိုးညှင်းစွာ ပင့်သက်ရှိုက်မိပါ၏။
သူတို့နှစ်ယောက်စကားအချေအတင်ဖြစ်ကြတိုင်း သူ့ဘက်က အေးဆေးစွာ စကားပြောတတ်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ စိတ်မထိန်းနိုင်လျှင် အော်ဟစ်ပြောဆိုမိသွားတာကလွဲလို့ သူ့ကိုယ်သူတော့ တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းကျောင်းစမြဲ။ ဒါကိုပဲ Taehyungက မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်နေတာ။
YOU ARE READING
𝒀𝐞𝐬 𝒕𝐨 𝑯𝐞𝐚𝐯𝐞𝐧
FanfictionCold war? Funny how it cannot be as cold as your feeling to me. Knowing that you're by my side, you're hella abstract after all. Countless times of being an escapee, you never feel sick of it. There's no way I can feel relieved whether you are with...
