Unicode~
"မပေးဘူး Kim Taehyungက ကျွန်တော့်ဟာ"
ထပ်တလဲလဲကြားယောင်နေမိတဲ့အသံ။ ထိုအသံက သူ့ကို နှစ်ပေါင်းများစွာ အကျဥ်းချနေတဲ့အသံ။ အိပ်မက်ဆိုးတွေထဲ ဇာတ်လိုက်ဖြစ်နေသော အသံ။
"အား! မကြားချင်ဘူး!"
ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်ရင်း လန့်နိုးလာခဲ့သည်ဟု ထင်လိုက်သော်လည်း သူ့ဘေးက Antonကတော့ ကုတင်အစွန်းတစ်ဖက်မှာ နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်လျက်။ သူအိပ်မက်ဆိုးတွေမက်နေတာကိုတောင် သတိထားမိဟန်မတူ။
ကုတင်ဘေးက ရေတကောင်းကိုကြည့်ပြန်တော့ ရေကတစ်စက်မှမကျန်။ အိပ်နေရင်း အိပ်ရာပေါ်က ထရသည်ကို သူအမုန်းဆုံးဖြစ်သည်။ သိပ်အရှိန်ပျက်တာပဲ။
ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီးနောက် ရေတကောင်းလေးကိုကိုင်ကာ အိမ်အောက်သို့ ဆင်းလာသည်။ လှေကားနံရံမှာ ခပ်မှိန်မှိန်မီးသီးလေးရှိနေတာကြောင့် သူဓါတ်မီးမယူလာပေမဲ့ အဆင်ပြေသွားသည်။
လှေကား၊ ဧည့်ခန်းလျှောက်လမ်း စတာတွေပြီးမှ မီးဖိုးခန်း။ ညညဆို မီးဖိုခန်းက မီးရော တံခါးပါ ပိတ်ထားတတ်ပေမဲ့ ဒီညမှ ထူးထူးဆန်းဆန်း အလင်းရောင်ရနေသည်။ တစ်ယောက်ယောက်များ ရှိနေလို့လား။
လောလောဆယ် အိမ်မကြီးထဲ နေနေတာလည်း Jeon JungKookရယ် သူနဲ့Antonရယ်သာ။
သူမဟုတ်ရင် Jeon JungKookပဲ ဖြစ်ရမည်။
"ညကြီးဘာထိုင်လုပ်နေတာလဲ ခင်ဗျားက"
"အသံလေးဘာလေးပေးမှပေါ့။ ကိုယ်လန့်သွားတော့မလို့"
"ခင်ဗျားလိုလူကများ လန့်ရတယ်ရှိသေး"
ထမင်းစားဝိုင်းထိပ်မှာထိုင်နေသော Jeon JungKookကို ကျော်၍ ရေအိုးထားသည့်နေရာထိ သွားသည်။ ညက အပ်ကျသံပင် ကြားရလောက်အောင် တိတ်ဆိတ်လျက်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကလည်း အလားတူစွာ အသံတိတ်နေ၏။
အမြဲလိုလို ပြောစရာမဲ့စေသော အခြေအနေကို ထိုလူက ဖန်ဆင်းထားသည်။
'ခင်ဗျားကို အိပ်မက်မက်လို့ လန့်နိုးခဲ့တာပါ'လို့ ကိုယ်ပြောလိုက်သင့်ရဲ့လား။ မျှဝေချင်စရာကောင်းလှသော အိပ်မက်ကောင်းမှ မဟုတ်တာပဲလေ။ အလကားသက်သက် စိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးသလို ဖြစ်သွားမှာ။
YOU ARE READING
𝒀𝐞𝐬 𝒕𝐨 𝑯𝐞𝐚𝐯𝐞𝐧
FanfictionCold war? Funny how it cannot be as cold as your feeling to me. Knowing that you're by my side, you're hella abstract after all. Countless times of being an escapee, you never feel sick of it. There's no way I can feel relieved whether you are with...
