Acılar ve Umutlar

[10] Yeni, yine, yeniden

Haykıracaksın ama isyan etmeyeceksin. Ağlayacaksın ama belli etmeyeceksin. Onsuz kalacaksın belki; ama asla vazgeçmeyeceksin. -Can Yücel-

••••

"Sanki her zaman varmış gibi. Sanki tanışalı yıllar oluyormuş gibi hissettiriyor. Sanki bir parçam gibisin.

Uzaktayken özlediğim ve beklediğim bir parça gibi.. Bir yapbozun son parçası gibi..

Nasıl olduk böyle? Nasıl bir anda işledin en derinlerime? Ne yaptın bana? En ufak dokunuşunda kalbimin ritmini bozacak kadar ne yaptın bana? Hangi ara?

Özlüyorum, yanından ayrılır ayrılmaz. İstiyorum, bütün yanlışlar ve doğrularıma rağmen. Korkuyorum, ya yokken nefes alamayacak kadar çok seversem.

Kaybedersem ve sadece seninleyken bulabilirsem kendimi.

O kadar benziyoruz ki.. Sözlerimiz, düşüncelerimiz, isteklerimiz ve daha bilmediğimiz neler var kim bilir?
Sanki daha yeni tamamlanmış gibi hissettiriyor.

Dışarıdan bakıldığında fark edilemeyecek kadar küçük ama içeride eksikliği belli olan o boşluk sonunda dolmuş gibi.

Çok hızlı yayılıyorsun ruhuma, vücuduma. Ve en kötüsü bunu durdurmak istemiyorum. Ama korkuyorum işte. Daha fazla canım yansın istemiyorum. Daha fazla ağlamak istemiyorum.
Yanındayken hiç olmadığım kadar mutluyum. Yarın yokmuşçasına yaşıyor, bir daha hiç ağlamayacakmış gibi gülüyorum.
Kimse bilmiyor, görmüyor ama zaten yeterince yaralıyım.

Yeni yaralar mı eklersin? Yoksa olanları mi iyileştirirsin?
Seni çok sevmeme izin verir misin? Çok sevsem benden gider misin? Yakar mısın canımı?

Cevabını bilmediğim daha bir çok soru var ama şu an en merak ettiğim soru;
Korur musun kalbimi, kalbinin derinliklerinde?"

Sana vermek için yazdığım, bir kez daha dilimden akıtamadıklarımı ruhumun kalemiyle akıttığım bir mektuptu bu. Vermedim. Veremedim. Çünkü gittin. Ve insan gittikten sonra bir değeri kalmaz sözcüklerin.

Sorduğum ve bilmediğim soruların cevaplarını tek tek aldım. Yakarmışsın canımı. Sende ağlatırmışsın beni.

Bir kez daha yanlışı seçmişim. Aslında bariz belliydi bu. Etrafındaki insanların fark edebileceği kadar bariz bir gerçekti. Ama vücudunu saran ve gözle görüleni görmeni engelleyecek bir veba varsa ruhunda... Umut.

'Umut fakirin ekmeği' derlerdi. Bence umut, insan ruhunun kaçınılmaz sonu. Azı da fazlası da zarar ruhuna. Dengesini kurabilen var mı acaba?

Zannımca yoktur. İnsan ya tamamen keser umudunu ya da umuda bağlar ruhunu. Ortası yok.

Ben umut etmiştim işte. Farklı olabileceğini umut etmiştim. Zor yoldan da olsa öğreniyor işte insan.

Tek korkum ve tek isteğim var Allah'tan.
Sevmek, sevilmek ve büyük bir aşk yaşamak için yanıp tutuşan bir benliğim var. Aşk uğruna çekilen acının en saf ve çekilmeyi en çok hak eden acı olduğunu düşünen mazoşist bir kalbim var. Dilerim ki sen ve senin gibi karşıma çıkan yanlışlar beni küstürmesin aşka...

•••••

Gülebildiğin kadar mutlusun
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin
Sakın bitti sanma her şeyi,
Sevdiğin kadar sevileceksin.
-Can Yücel -