Acılar ve Umutlar

[13] Bir Serçenin Gözyaşları

                                                                                                                     Kulaklarımda can yakan müzikler   

           Ruhum, umutla dansında aldı yaralar       
Bir süre sana çalar şarkılar
Ama alışırım zamanla
     
-E.A.-

Nasıl geldik biz bu hale? Nasıl bu kadar yok olduk? Onca hayalden sonra nasıl silindik yeryüzünden? Neden sevmedin beni?

Üstelik benim sevdiğim kadar sevmeni bile istememiştim ki senden. Senden hiçbir beklentisi olmayan bir kalbi neden ittin elinin tersiyle? Senden alamadıklarıma razıydım aslında. Yanımdaki varlığın yetiyordu bana. Seni sevmek yetiyordu bana. Gülerken yanaklarında oluşan çizgiler, parlayan gözlerin yetiyordu bana. 

Senden hiç daha fazlasını istemedim ben. Sen öylece dururken ben hazırdım uğruna ölmeye zaten. Bugün bundan farklı bir şey olmayacaktı. Sen her şeyden bihaber yaşarken ben uğrunda ölecektim. 

Seni ne kadar çok sevdiğimi hiç anlatamadım. Ya da sen hiç anlamak istemedin bilemiyorum. Anlatmak istedim. Uygun kelimeler yok ki seni sana anlatabilmem için. Benden gittikten sonra sen, kendimi ifade edebileceğim ufak bir cümle kurabildim.

 ''Ben seni bir serçenin gözyaşı kadar sevmiştim.''

Bu söylediğim okumayı bilene 'Dünyalar kadar çok seviyorum.' demekten çok daha fazla şey anlatır eminim. Senin anlayabileceğini sanmıyorum pek. Çünkü sen beni hiç anlamadın. 

Sen öylece durdun ve ben seni sevdim. Ve sen öylece dururken yaşadım ben her şeyi içimde. Aslında hayatımda değilmişsin bile. Hiçbir şeyim değilmişsin. Sadece ben seni herşeyim sanmışım. Bunu fark ettim gün geçtikçe.  

Vücudum artık yorgun düşmüş. Düşünmekten uyuyamayan gözlerim kapanıyordu artık. Çünkü ben yoruldum. Olmayacak şeyler için uğraşırken olabilecekleri yitirmekten yoruldum. 

Bugün kendimi öldürüyorum senin için. Yarın bambaşka biri olarak açacağım gözümü. Senin hiç var olmadığın bir dünyaya uyanacağım. Bundan sonra sen olmayacaksın ama bende olmayacağım. 

Yeni ben olarak sevmeyeceğim kimseyi ve sevmeyecek kimse seni benim gibi. 

Seven hissizleşmiş, sevilen değersizleşmişti.  Ve bir kez daha aşk, katili olmuştu umutlu bir ruhun...