Let Me Be Your

"peri masalı gibi..."

Hayır sadece heyecanlıydım. Bu normaldi çünkü biraz sonra hayatıma yön verecek hatta belkide değiştirecek olan kararı bekliyordum. Kendimden emindim. Son derece hemde. Ancak içimde olan endişe ve heyecana herkesin yenik düştüğü gibi bende yenik düşüyordum. Jungkook benim endişemi anlamış ve heyecandan elleri titrerken bana moral vermeye çalışmıştı. "Sevgilim, heyecanını anlıyorum bende çok heyecanlıyım. Ama hadi şunu yapalım ve bitsin gitsin." Kafamı iki yana salladım. Telefonu elime alıp titreyen sesimle konuştum.

"Jungkook ya kazanamazsak?" Gülümsedi içimi ısıtacak bir şekilde. Bir anda içimde ki bütün kaygılar yok oldu. Ama bu kısa sürdü çünkü birazdan ya hayallerimiz gerçekleşecekti ya hayallerimiz yıkılacaktı. Derin bir nefes alıp verdim. Emindim. "Hazır mısın lali?"  Kaşlarımı çatarak kafamı salladım. Ve ikimizde aynı anda enter'a basarak sonuçları bekledik.

Mezun olmuştuk. Ben savcılık sınavına ve Jungkook da üniversite tarih öğretmenliği sınavına girmişti. İkimizinde sonuçları şuanda dönüp duran o yuvarlak şeyin içindeydi.

Nefeslerimizi tutmuş şekilde beklerken benimki sonunda açıldı. Hemen bilgisayara atılarak gözlerim dolu incelemeye başladım. Jungkook'a baktığım da ağlıyordu. Ancak mutluluk göz yaşları olduğu belliydi. Gözleri her bir santimimi incelerken gözlerime benim de kazanmam için tanrıya yalvarıyor gibiydi. Tekrar bilgisayara döndüm. Gözlerim oyalanmadan sonuca gittiğinde gördüğüm yazıyla titrek bir nefes bırakıp gözlerimi yumdum.

"Lali birşey söyle çatlayacağım şimdi."

Ona baktım. Gözlerim den yaşlar intihar edermişçesine düşüyordu. Gülümseyerek bağırdım. "Kazandık Jungkook! Başardık!" Telefonumu elime alarak zıplamaya başladım. Oda bağırarak ayağa kalkmış saçlarını çekiştirmişti. Kalbim sanki bu imkansız olabilirmiş gibi hızlıydı. Artık işimiz vardı. Hayallerimize ulaşmıştık. Bunu beraberken yapmıştık.

"Jungkook hangi üniversite çıktığına baktın mı?" Kafasını acaleyle salladı. Yanakları ve gözleri kıpkırmızıydı. Saçları dağınık ve mutluluktan konuşamıyordu. Ellerinin titrediğinide görüyordum. Bende aynı vaziyetteydim. "Seoul üniversitesi tarih öğretmenliği. Peki ya siz savcı hanım?" Kahkaha attım. "Aa bende de seoul yazıyordu galiba. Bekle bakmalıyım." Telefonu yerleştirdim ve baktım. Seoul adliyesi yazıyordu. "E-evet seoul adliyesi." Ona baktım. İkimizde ağlıyorduk. "Başardık lali... Birlikte yaptık." Güldüm. "Başardık. Peri masalı gibi Jungkook. Uyanmak istemiyorum. Rüya değildir değil mi?" Kahkaha attı. "Değildir tabii ki de." Kafamı salladım.

"Taehyung, Jimin ve yoongi'ye haber vermeliyim. Aşağıda deliriyorlardır büyük ihtimalle. Sende ara en son Yeri unnie serum yiyordu." Güldü ve kafasını salladı. "Pekala ekselansları." Yüzümü buruşturdum ve vedalaşıp kapattım.

Hemen odadan çıkıp taehyung'un odasına yöneldim. Tam girecek iken ufak bir oyun oynamanın zararı olmazdı. Zaten ağlıyordum. Ama bu onun mutluluktan olduğunu düşünmeyecekti. Hemen yüzümü asıp dokunsan parçalanacakmış gibi bir hâl takındım. Kapıyı açıp içeri girdiğimde hemen bana bakıp ayağa kalktı üçü birden. Jimin yanıma geldi ve yanaklarımdan tutup gözlerime baktı. Ona bakarak kafamı iki yana salladım. Yoongi olduğu yerde çöktü ve gözlerini elleriyle karanlığa boğdu. Taehyung ise atıldı. "Şaka yapıyorsun değil mi? Lalisa şakaysa söyle sonradan affetmem." Bu uzaylı her zaman anlamak zorunda mıydı?

Jimin kollarından çıkıp taehyung'un yanına gittim. "Olmadı.. kazanamadım. Savcılık puanı 85 ben 83 almışım." 87 almıştım. Çok da mutluydum. Onlara bir baktığım da gerçekten yıkılmışlardı. Yoongi yanıma geldi ve saçlarımı okşayıp yanaklarımı sevdi. "Lalisa senden önemli olmadığını biliyorsun. Çok istiyordun ama eminim bir dahakine daha yüksek alıp kazanacaksın. Sana güveniyorum." Jimin sordu bu sefer. "Jungkook? O kazandı mı? Chaeyoung en son Yeri'den şikayet ediyordu."