elleri ellerime.aktürkoğlu

one,,

Siyah limuzinde giderken telefonumla ilgileniyordum . Yaklaştığımı haber vermek için babamı aradım. "Alo baba, ben bi' beş, altı dakika sonra oradayım." dedim neşeli ses tonumla. "Tamam kızım, bekliyorum. Hadi öpüyorum, antremana başlıyoruz." ve telefon kapandı.

Telefonu kapatıp kucağıma koydum. Beş dakika sonra Galatasaray Florya Metin Oktay Tesisi'ne gelmiştim. Çok uzun süredir gelemiyordum tesise, özlemiştim...

Kapıdaki güvenlikler hemen beni tanıdı ve güler yüzle karşılayıp içeri kadar eşlik ettiler. Sahanın oraya yaklaştığımızda güvenlikler gitti, bende sahaya girdim. Evimi gerçekten çok özlemiştim. Babamı görüp yanına gittim ve sıkıca sarılıp yanağını öptüm. "Hoşgeldin kızım."

"Hoşbuldum babam." Sahada antreman yapan takıma döndüm. Halil beni görünce heyecanla güldü ve el salladı. Halil'e geri el salladım. Göz göze geldiğim kişiyle kalbimde bir hızlanma hissettim o an.

Onu görmeyi beklemiyordum. Gözlerimi ondan çekip tribüne geçip oturdum. Kalbim hâlâ hızla atarken cebimden telefonumu çıkardım. Kafamı dağıtmak en iyisi olacaktı.

...
Kerem'den

Halil'le karşılıklı pas çalışıyorduk. Bir anda heyecanla birilerine el sallamaya başladı. Salak salak da sırıtıyordu. Halil'in baktığı yöne baktığımda onu gördüm. Masmavi gözleriyle bana bakıyordu. O kadar özlemişim ki onu. Şuan daha da anladım. Ben ona bakarken o çoktan gözlerini benden çekip tribüne geçmişti.

Alev telefonuyla ilgilenirken hâlâ onu izliyordum. Berkan, Barış, Taylan ve Yunus, Alev'i yeni görmüş olacaklar ki koşarak yanına gittiler. Alev gülümseyerek sırayla hepsine sarıldı.

Uzaktan durup onları izlerken bakışlarımız tekrar kesişti. Yanına gitmek istiyordum ama gidemiyordum. Ona sinirli değildim belki ama kırgındım.

Fatih Hoca'nın Halil'lere seslenmesi üzerine Alev'in yanından ayrılıp yanıma geldiler. "Oğlum gitsene kızın yanına." Taylan sert bir şekilde Halil'in koluna vurunca Halil acıyla inleyip kolunu tuttu. "Salak mısın Halil?"

Halil, Yunus ve diğerlerine dil çıkardı. "Tamam be! Unuttuk Allah Allah." Halil'e 'sorun yok' bakışlarımı attım.

...

Klübenin oraya doğru giderken Alev'e baktım. Telefonuna dalmış gitmişti. Hiçbir şey demeden yanındaki su şişemi alıp yandaki merdivenlere yöneldim.

Soyunma odasına girip üzerimi değiştirirken içeriye biri girdi. Bizimkilerdir herhalde diye düşünürken kapıya bakmamla beklemediğim bir suratla karşılaştım. "Ben çok özür dilerim. Burada olduğunu bilmiyordum."

Alev bakışlarını benden çekip yere baktı. "Sorun değil." kafa sallayıp kapıyı kapattı ve dışarı çıktı. Utandığı her halinden belliydi.

...
Alev'den (2 yıl önce)

Telefonumda İris ve Aden'le yazışırken soyunma odasına doğru gidiyordum. Taylan ve Oğulcan'a bakmak için odaya girdiğimde içeride tek bir kişi vardı.

Birkaç saniye karşımdaki bedeni süzdüm. Ne yaptığımın farkına vardığımda elimle gözlerimi kapattım hızla. "Ben çok özür dilerim." yanaklarım yanıyor!

Kerem'in hafif gülme sesini duyunca parmaklarımı aralayıp ona baktım. Üzerini giyinmişti. "Sorun değil." gülümseyerek bana bakınca bende ona geri gülümsedim.

Arkadan boynuma dolanan kollar beni geriye dorğu çekti. "Ne yapıyorsunuz lan?" Oğulcan yanağımdan öperken Taylan'ın imalı sesine karşılık koluna vurdum. "Boş boş konuşma Taylan."

Kerem'in beni savunmasına gülümsedim. Oğulcan beni dışarı doğru itip kapıyı suratıma kapattı bir anda. "Hey!"

...
Alev'den (şimdiki zaman)

Sırtımı kapıya yaslayıp kafama vurdum yavaşça. Aptalım ben aptal! Geberteceğim o Taylan'ı!

Kendi kendime söylenmeye devam ederken yaslandığım kapının açılmasıyla dengemi kaybedip geriye doğru düştüm. Ağzımdan bir çığlık kaçtı.

Koltuk altlarımı saran kollarla kafamı geriye attım. Kerem'le göz göze geldiğimiz anda gözlerimi ondan kaçırdım ve onun yardımıyla ayağa kalktım. Önüme düşen saçımı kulağımın arkasın sıkıştırıp "Teşekkür ederim." dedim ve hızla oradan uzaklaştım.

Kerem'le ilgili her şey kalbimin hızlanmasına ve yanaklarımın kıpkırmızı olmasına sebep oluyordu.

Otoparka inerken telefonum çaldı. Ekranda yazan 'iri🫶' yazısını görmemle hemen cevapladım telefonu. "İri'm!" neşeli sesime karşılık güldüğünü duydum. "N'aber Alvin?"

"İyiyim canım. Tesisten çıkacağım birazdan." İris'ten anladığını belli eden sesler geldi. "Kiminle konuşuyorsun lan?" arkadan Aden'in sesi geldi. Güldüm.

"Benim Ady." aralarında telefonun kimde kalması gerektiğine dair bir kavga başladı. Gülerek telefonu biraz kulağımdan uzaklaştırıp kavgalarının bitmesini bekledim. "Ne zaman buluşuyoruz?"

"Yarın buluşsak olur mu? Uçaktan iner inmez tesise geldim ve çok yorgunum." kızlardan beni onaylayan bir ses geldi. "Nerede kalacaksın?"

"Ablamlara giderim. Geçen gün Nil'e söz vermiştim, şimdi gitmezsem trip atar nazlı şey." kızlarlara gülüştük ve telefonu kapadık.

Babamın odasına gidip çıkacağımı ve ablamlarda kalacağımı haber verip otoparka indim. Arabaya binip arka kapıdan tesisten ayrıldım.

İstanbul'u her şeyden çok özlemiştim. Buradaki arkadaşlarımı, ailemi, Lio'yu, evimi, Kerem'i...

[🦁]
selaaam. uzun bi suredir yazmak istedigim ve bi turlu baslayamadigim kerem kurguma hosgeldinizzz. simdi kurguyla ilgili minik aciklamalar yapicam. egiz yazılar karakterlerin agzindan duz yazilar ise genel bakista yazdigim yerler. yani yanlislikla degil bilerek yaptigim bi sey. fatih hıca galatasarayi birakali cok oldu biliyorum ama keremin bizim takima gelmesinde buyuk bi rolu barken onsuz bi kerem kurgusu yazamazdim. kiralik bize gelip giden bi iki kisi daha olucak kitapta. belki bide eklersem bi kisiyi eklerim sonradan.

kitabin okunmasi icin panonuzda fln paylasirsaniz bemi cook öutlu edersiniz. bu kitabi bitirme konusunda cok kararliyim. umarim guzel vakit gecirtebilirim size. optuuum

edit:18.03.2023

kitabi yeniden yaziyorum canlarim. bundan sonra aticagim bolumleri okuyun lıtfen

optum hepinizi<3