Rue's POV
Hinatid niya ako sa bahay namin, niloloko ko pa nga siyang dito nalang siya matulog sa amin but she always refuse it.
Lagi niyang sinasabi na may importante pa raw siyang gagawin, hindi siya nahulog sa charms ko para magsleep-over siya rito. She gave me a long kiss, yung para bang nilalasap ang bawat galaw ng labi ng isa't isa na para bang wala ng bukas.
Bago siya umalis, sinabi ko nalang sa kanya na i-update niya ako kapag nasa bahay na siya.
I waited for her text until three o'clock in the morning but she didn't send anything. I tried to call her but not to avail, I texted her so many times but there is no reply.
Halos mabaliw ako kakaisip kung ano ang nangyari sa kanya, marami na ring what if's na tumatakbo sa aking isipan ngunit mas pinili kong ipagdasal na nasa mabuting kalagayan siya at nakalimutan niya lang ako i-update dahil sa sobrang pagod nito.
I decided to text Ellie too but she don't know either where her cousin goes. Every ten minutes tinatawagan ko si Ellie ngunit paulit-ulit nitong sinasabi na wala pa rin, hindi pa rin ito nakakauwi sa kanila.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Kinabukasan, hinintay ko siyang pumasok sa university ngunit hindi rin siya sumipot sa mga klase niya, walang kahit sinong may alam kung bakit hindi siya pumapasok.
Bali-balita ay may sakit ito ngunit kilala ko yung babaeng mahal ko, kahit na may sakit siya alam kong papasok at papasok siya.
Geyl, what is happening?
Nagkita kami ni Ellie sa school, tulad ko ay nag-aalala rin ito sa kalagayan ng ate niya. Tinanong ko siya kung may kaaway ba si Ma'am ngunit sabi ni Ellie ay wala dahil hindi naman ito palakaibigan na tao.
Where the hell are you Geyl? you're making me feel sick worried!
Noong nalaman ni Jen at Nikie ang nangyari, hindi sila umalis sa tabi ko. Thankful ako dahil binigyan Niya ako ng dalawang taong dadamayan ako sa sakit na aking nadarama.
Three days passed pero hindi pa rin nagpaparamdam si Geyl. I slowly realized that I've been ghosted at alam kong may rason siya pero what's her reason?! bakit kailangan niya pa umalis, bakit ang sakit naman ng rason na iyon?
Three days na rin akong wala sa sarili kakaisip kung saan ako nagkamali at bakit niya ako iniwan.
Kahit tatlong araw na siyang hindi nagpapakita sakin, I still hope na may problema lang siyang pinagdaraanan na ginagawan niya ng paraan, na hindi siya nagsasabi sakin dahil gusto niyang magfocus ako sa study ko pero hindi, I'm her girlfriend, dapat sa akin siya nagsasabi kung may problema man siya. Nandito ako kung kailangan niya ng matatakbuhan pero ending ako pala yung tinakbuhan.
Sobrang sakit, yung taong mahal ko tapos iiwan ako ng walang kahit anong explanation. She just left me hanging, waiting for her to comeback. Ang sakit lang na yung taong araw-araw mong ginagawang pahinga ay iiwan ka rin pala, yung taong nagpapasaya sa'yo ay siya ring magpapaiyak at sisira sa pagkatao at puso mo.
Bakit ba ganto ang pag-ibig? Bakit palagi nalang may aalis at maiiwan, hindi ba pwedeng sabay silang tumapak sa magulong mundo ngunit hindi sila papatinag dahil sa pag-ibig na binibigay nila sa isa't isa?
Siguro nga marami lang akong nababasa at napapanood na disney movies at nakalimutan ko ng hindi pala ganoon ang takbo ng mundong ginagalawan ko.
Two months palang kaming nagkasama, umalis agad siya. Ilang beses kong iniisip kung may nagawa ba akong mali o hindi niya nagustuhan na kailangan niya akong iwan pero wala! Wala akong matandaan.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Ilang araw na akong walang ganang kumain, hindi rin ako pumapasok. Para saan pa? Siya lang naman yung nagpapasigla sakin sa araw-araw.
Araw-araw pumupunta si Jen at Nikie para damayan ako, dinadalhan nila ako ng food na hindi ko rin naman kinakain. Binibigyan nila ako ng comfort na lalong nagpapaiyak sa akin.
I try my best not to cry when they're around and I failed, a lot of times. If you're asking me kung nasaan sila mommy and dad, they're still in other country, doing their own things. They work so hard just to provide my needs but now, I just need their presence.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
"Stop drinking goddamnit!" inis na sabi sa akin ni Nikie.
"Why did she leave me?" sabi ko sa kanila, we're drinking at the moment and I know I'm fucking drink right now, but who cares?
"Hey, stop it na." pagpigil sakin ni Jen na inumin pa ang isang bote ng beer.
"Don't hide your emotions." sabi ni Nikie sa akin.
"It's better like this, I always cry in front of the both of you. I'm sorry for being a weak shit! I feel like I'm a burden to the two of you." ayoko ng umiyak o magpakita ng kahit na anong emosyon sa kanila.
Ayoko ring yung nagiging sagabal at pabigat na ako sa mga kaibigan ko. It's better to hide my emotion and pretend that I'm okay.
"You promise to us not to hide yourself when you're in pain, it's unfair that we laughed together but you cried alone." mahabang lintaya Nikie, hindi ko alam pero yung mga ginagawa nila para sa akin yung lalong nagpapaiyak sa akin. Kung gaano nila pinaparamdam sa akin na sobrang importante ko.
"Nikie's right, Venice and don't you fucking think that you're a burden to us because you're not, remember that." sabi sakin ni Jen, ayoko tuwing lalapit sila at hahawakan ako dahil palagi nalang ako humahagulgol tuwing ginagawa nila iyon.
"It's been two weeks and I'm still hoping that she'll come back." pag-uumpisa ko habang sila ay nakikinig lang sa lahat ng sasabihin ko.
"Two weeks na siyang wala at pinabayaan ako." lumagok ako ng alak, sa sobrang dalas kong umiinom nito ay parang tubig nalang siya sakin.
"I'm already tired." tumingin ako sa kanila, nakikita ko ang awa sa mga mata nila.
"Give up na." sabi ni Jen.
"Move on." sabi naman ni Nikie.
"How can I move on if I still in love with her?" nakakainis naman kasi e, bakit kasi kailangan niya pa akong iwan.
"Akala niyo sobrang daling gawin ng mga sinasabi niyo pero kung kayo yung nasa situation ko, siguro mapapagod din kayo pero hindi rin kayo susuko." dugsong ko pa.
"Bumabagsak na yung grades mo, kailangan mo na pumasok bago pa iyon makita ng mga magulang mo." sabi ni Nikie.
"Paano akong papasok e lahat ng daanan ko doon ay mukha lang niya naaalala ko."
"Please, pumasok ka na. Kahit tapusin mo lang yung course natin and I know kung magiging focus ka sa study mo. Makakalimutan mo siya kahit na saglit lang." for the first time nagseryoso si Jenna.
"Iyang mga sinasabi niyo, akala niyo napakadaling gawin pero hindi mga TANGA!" tumawa silang dalawa, habang ako naman ay nagmumukmok dito. Napakaganda nilang kaibigan, sarap itapon.
Pero tulad ng sinabi nila, pinatawag ako ng dean namin kung bakit daw bumagsak pabulusok ang grades ko at sabi ko ay problema lang.
Hindi ko alam kung alam ni dean kung anong nangyari sa amin ng pinsan niya pero nang makita ko ang reaction niya ay parang wala itong alam sa nangyayari.
Pagkatapos kong makita ang bagsak kong grado, napagnilay-nilayan kong kailangan ko ng bumalik sa dati kong gawi. Gawi na walang siya, noong panahong hindi pa kami nagkikita.
Kumuha ako ng scissors at pumunta ako sa bathroom, hindi pwedeng palagi nalang akong mamukmok at ilugmok at sarili ko sa sakit. Kailangan ko rin bumangon at ang kaibahan lang ngayon ay hindi na ito dahil sa kanya, dahil na rin ito sa pangarap at sa sarili ko.
"Self, I know you're tired"
"I know you're physically
and emotionally drained"
"But, you have a life, you have to keep going."
I cut my hair, tanda ng pagbabago. Same year but different me. Starting today, I'm going to try to forget about you and put more of my attention on myself.
BINABASA MO ANG
Prohibited Love
Romance- complete - Intersex | professor × student I got everything that I wanted, from wealth, to women, an empire and good life. But, I'm not happy. Why can't I be happy? - Geyl I merely want to live a peaceful existence, but someone entered my life and...
