က်စ္!ေစာက္ေရးမပါတာကြာ
ဘ၀မွာကံမေကာင္းဆုံးေန႔ရက္ေတြကို 1ကေန 100ထိစီရင္ေတာင္ဒီေန႔ကထိပ္ဆုံး၃ရက္မွာပါေလာက္သည္အထိဆိုး၀ါးသည္။
မနက္မိုးလင္းကတည္းက အဆင္မေျပျဖစ္ေနတာ
ေက်ာင္းမွာလဲ presentation လုပ္ဖို႔ ျပင္ထားတဲ့ file ကိုမွားႏွိပ္ကာဖ်က္မိသည္။ ခုလဲအခန္းထဲ၀င္လို႔မရျပန္ဘူး ။ ဒီတစ္ခါေတာ့သူ႔အမွားမဟုတ္ပါ။
အိမ္ရွင္အေသးေလးေၾကာင့္ေလ။
သူအထပ္ထပ္အခါခါ အခန္းတံခါးေသာ့ပိုကို ေတာင္းသည္။ သို႔ေသာ္ျပန္ရတဲ့အေျဖေတြက
"ေမ့သြားလို႔ေနာ္ ေနာက္ေန႔ေပးပါ့မယ္"
"သတိမရလိုက္လို႔ပါစိတ္မရွိပါနဲ႔"
"ဘယ္တုန္းကေတာင္းထားတာလဲဟင္"
ဆိုတာခ်ည္းပဲ။တကယ္စိတ္မႏွံ႔တာထင္တာပဲ။
ဘာမွလုပ္လို႔ မရတဲ့အဆုံး အခန္းတံခါးေရွ႕မွာ
ထိုင္ခ်ကာ အထဲကလာဖြင့္တာပဲေစာင့္ရေတာ့သည္။
အေတာ္အၾကာငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး
ထိုင္ရလြန္းလို႔ေျခေထာက္ေတြပါက်ဥ္လာတဲ့အထိ။
က်ဥ္ေနတဲ့ေျခေထာက္ေတြကိုေျပလိုေျပငွား လက္သီးနဲ႔ထုေထာင္းေနတုန္း ျမင္ကြင္းထဲ၀င္လာတဲ့ converse အမဲေလးေၾကာင့္ ေက်းဇူးရွင္ျပန္ေရာက္လာမွန္းသိလိုက္သည္။
"မင္း! ေအာ အဲ့တာေၾကာင့္ဘယ္လိုေခၚေခၚမၾကားတာကိုးး"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ် ကြၽန္ေတာ္အျပင္ထြက္သြားလို႔ပါ khun.... "
"ရတယ္႐ိုး႐ိုးနာမည္ပဲေခၚ"
႐ိုး႐ိုးနာမည္ေခၚခိုင္းတာကိုအင္း မလႈပ္အဲမလႈပ္တဲ့ေရွ႕ကလူေၾကာင့္ Bible ရဲ႕မ်က္ခုံးေတြကတြန္႔ခ်ိဳးလာသည္။
"မဟုတ္မွ နာမည္ပါမမွတ္မိေတာ့ဘူးလား"
'ဟာကြာ ဒုကၡနဲ႔ လွလွနဲ႔ေတာ့ေတြ႕ၿပီ
ဒီတစ္ခါလွလွနဲ႔မေတြ႕ပဲ Build jakapan ဆီ
ဒုကၡႀကီးက အိမ္တံခါးလာေခါက္ကာ
မဂၤလာပါ ဆိုၿပီးလာႏႈတ္ဆက္ေနသလိုပဲ
ေမ့မွာဆိုးလို႔ ဘုရားသခင္ဆိုတာနဲ႔တြဲမွတ္ထားပါတယ္ဆို ဘုရားသခင္ဆိုတာႀကီးပဲမွတ္မိေတာ့တယ္က်န္တာမမွတ္မိေတာ့ဘူး'
