စားပြဲခုံနားမွာထိုင္ေစာင့္ရင္း ေမးကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားေပမယ့္မီးေသြးခဲလိုပူက်စ္ေတာက္ေနတဲ့ ကိုယ္လုံးတစ္ခု ကသူ႔အေပၚပိက်လာခဲ့အခါ နဂိုကအိပ္တစ္၀က္ႏိုးတစ္၀က္ျဖစ္ေနသူက ခ်က္ခ်င္းႏိုးလာခဲ့သည္။
"ဟင္ Bibleလား မင္းျပန္လာတာလား"
နာရီလွမ္းၾကည့္မိေတာ့ မနက္၃နာရီစြန္းစြန္း။
ကိုယ္လုံးအေလးႀကီးကေက်ာေပၚမွာပိက်ေနၿပီး
ေမးေစ့ခြၽန္ခြၽန္တစ္ခုကေနာက္ေက်ာကေန ပုခုံးေပၚလာတင္သည္ကိုခံစားလိုက္ရသည္။
"ကိုယ္ေတြပူက်စ္ေနတာပဲ ဖ်ားေနတာလား"
သူ႔အေမးကိုေျဖဖို႔ေနေနသာသာ မ်က္လုံးေတာင္မဖြင့္ႏိုင္လို႔ လက္ညိဳးနဲ႔လက္မသုံးကာ ၿဖဲထားတဲ့လူကိုၾကည့္ၿပီး သနားလဲသနား ရီလဲရီခ်င္သည္။
"မင္းမူးလဲမူး ဖ်ားလဲဖ်ား ငါ့ကိုလဲဆဲဆိုသြား
ဘယ္လိုလူလဲ"
ခြန္းတုံ႔ျပန္ႏိုင္ပုံမေပါက္တဲ့လူကိုဆက္ရန္မေတြ႕ခ်င္တာနဲ႔ သူ႔အခန္းထဲသူျပန္ပို႔ဖို႔သာ လုပ္လိုက္သည္။
'ဒုကၡပဲ ငါကစြမ္းအားရွင္မဟုတ္ဘူး ဒီတိုင္း ဦးေႏွာက္မေကာင္းတဲ့လူေလးပါပဲ ဒီေလာက္အေလးႀကီးဘယ္လိုသယ္မလဲ'
ေနာက္ဆုံးႀကံရာမရတဲ့အဆုံး ေျခခ်င္း၀တ္ကေနတ႐ြတ္တိုက္ဆြဲကာအခန္းထဲေခၚလာရတဲ့အျဖစ္။
_________________________
"ဟို..သက္သာလား"
အခန္းအေပါက္၀ကေန စႏိုးစေနာင့္ မ၀ံ့မရဲေမးေနတဲ့လူကို Bibleကမ်က္ႏွာလႊဲလိုက္သည္။
ဒီတစ္ခါနဲ႔ဆိုလာေမးတာ ၆ခါ၇ခါရွိေနၿပီ။
ညကတည္းက သူ႔ေဘးမွာအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္
ေစာင့္ေပးေနသည္ဆိုတာကို သူ႔အာ႐ုံက၀ေ၀ေ၀ါး၀ါးျဖစ္ေနေပမယ့္ အိမ္ပိုင္ရွင္ရဲ႕ မ်က္လုံးေအာက္က
မ်က္အိတ္ညိဳညိဳေတြက ထိုမေသခ်ာမေရရာတဲ့အာ႐ုံကိုရွင္းလင္းေစသည္။
"အင္း"
"မင္းဘာမွမစားရေသးဘူးမလား ဆန္ျပဳတ္ေလးျပဳတ္လိုက္မယ္ေနာ္"
မ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရ ပါးခ်ိဳင့္ေတြႏွစ္၀င္ေအာင္
ၿပဳံးရင္း ဆန္ျပဳတ္ေျပးျပဳတ္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့လူကို Bible ကေခ်ာင္းဟန္႔ကာတားလိုက္သည္။
